![Zwanger Worden .NU forum [Archief]](https://archief.zwangerworden.nu/images/emerald/logo.png "Zwanger Worden .NU forum [Archief]"){kind=logo}
+- Zwanger Worden .NU forum [Archief] (https://archief.zwangerworden.nu)
+-- Forum: Mama zijn (https://archief.zwangerworden.nu/forum-7.html)
+--- Forum: Bevalling (https://archief.zwangerworden.nu/forum-27.html)
+--- Topic: Nieuwe bevallingsverhalen (/thread-7840.html)
Pagina's:
1
2
Nieuwe bevallingsverhalen - Bach86 - 04-03-2015
Lieve meiden bedankt voor jullie lieve woorden.
Heeft me toch goed gedaan om het even van me af te schrijven.
Wilde het thuis ook nog opschrijven maar nog niet de puf ervoor gevonden.
Maar meiden wat een heftige en mooie verhalen lees ik nog.
Laura en cheeta moet heftig en zwaar zijn geweest voor jullie.
Hopelijk zijn jullie een beetje goed en snel hersteld.
Nieuwe bevallingsverhalen - cheetha1980 - 04-03-2015
Nou achteraf gezien had ik om 11 uur moeten zeuren voor die keizersnee
Dat gaat me dus ook geen 2de keer gebeuren :twisted:
Nu moest ik natuurlijk 6 dagen in het zh blijven, dus dat was rustig. En toen nog 4 dagen kraamzorg. En vanaf die maandag was ik alleen. Gelukkig zat mijn vader thuis, dus die kwam elke dag ff langs en vroeg wat ik nodig had. Ik zeg ga gewoon mee dan maar een uur over de boodschappen doen maar dat geeft niks dus hup lopen 8-)
Het herstel ging dus redelijk snel had met de ks weinig tot geen bloed verloren.
Dus al met al kijk ik er goed op terug, alleen geen 30 uur meer bij de volgende, dan vraag ik echt eerder om die ks.
Nieuwe bevallingsverhalen - Daveigh - 04-03-2015
cheetha1980 schreef:Nou achteraf gezien had ik om 11 uur moeten zeuren voor die keizersnee
Dat gaat me dus ook geen 2de keer gebeuren :twisted:
Nu moest ik natuurlijk 6 dagen in het zh blijven, dus dat was rustig. En toen nog 4 dagen kraamzorg. En vanaf die maandag was ik alleen. Gelukkig zat mijn vader thuis, dus die kwam elke dag ff langs en vroeg wat ik nodig had. Ik zeg ga gewoon mee dan maar een uur over de boodschappen doen maar dat geeft niks dus hup lopen 8-)
Het herstel ging dus redelijk snel had met de ks weinig tot geen bloed verloren.
Dus al met al kijk ik er goed op terug, alleen geen 30 uur meer bij de volgende, dan vraag ik echt eerder om die ks.
Vaak is het toch zo dat wanneer je een ks hebt gehad je bij de volgende mag kiezen?
Als ze je die keuze voorleggen wat zou je dan doen?
Nieuwe bevallingsverhalen - cheetha1980 - 04-03-2015
Ik mag nog steeds op de "normale" manier bevallen. Het moet alleen in het ziekenhuis zijn.
Ik had het graag de normale manier gedaan, dus dat zou de voorkeur hebben, maar als het te lang duurt dan ga ik direct voor een ks
Nieuwe bevallingsverhalen - Semmie - 18-07-2015
is me dat fraai, heel eind onderweg met m'n verhaal.... loopt mn laptop vast!
en het was al de zoveelste keer dat ik begon, want steeds kwam er iets (of beter gezegd een klein meisje ;-) ) tussendoor.
Sinds vrienden op moederdag een kindje kregen riep ik voor de grap: ik ga voor vaderdag, dan hoef ik geen cadeautje te kopen LOL
De dag ervoor was ik nog lekker druk: pedicure, lunch met schoonzus, open dag en 's avonds gezellig met manlief uit eten, want iedereen riep: doe dat nog een keertje, want het duurt lang voordat je er weer tijd voor hebt...
om half zes 's ochtends moest ik even plassen en toen ik weer ging liggen voelde ik een kramp. Ik dacht dat ik verkeerd was gaan liggen, maar het kwam steeds terug, dus veranderde het in: ohhh zijn dit nu oefenweeen?! Ik had namelijk nog geen harde buiken of voorweeen of iets dergelijks gehad.
ik ging naar beneden om manlief te laten slapen, en ben op een gegeven moment gaan timen, want het bleef maar terugkomen.
De weeen kwamen steeds zo rond de 4 - 7 minuten en duurden ongeveer 45 seconden. Omdat de vk had aangegeven dat we moesten bellen als ik 2 uur lang weeen had om de 4-5 minuten en ze ongeveer een minuut aanhielden. maar ja, in mijn optiek is 45 seconden geen minuut, dus pufte ik het weg, en dacht ik nog steeds aan voorwerk..
rond n uur of negen ben ik toch maar mn man gaan wekken. Ik had toch een cadeautje gekocht, dus dat nam ik mee inclusief zn telefoon. Toen hij vroeg waarom ik die mee had genomen was mijn antwoord: ik denk dat je tweede cadeautje ook onderweg is, dus je mag gaan timen....
We keken het nog een klein uurtje aan, maar de weeen gingen nu wel langer duren.
De VK gebeld, zij zou binnen een uur bij ons zijn.
Omdat ik nog steeds dacht dat ik nog in het begin zat, vond ik dat prima, maar de weeen werden steeds heftiger. op een gegeven moment moest ik ook naar t toilet voor #2 (ik dacht nog dat ik misschien constipatie had) nadat ik dat gedaan had, kwam alles in een stroomversnelling en kwamen de weeen ineens om de twee minuten en duurden ze ruim een minuut. Ik raakte op een gegeven moment echt in paniek, want wat deed het zeer en ik kon niet meer op adem komen....
manlief zei al: als het niet meer gaat, dan gaan we naar het ziekenhuis, wat mij een prima idee leek als ik inderdaad pas halverwege was, maar ik kreeg zo'n vermoeden dat het sneller ging dan gedacht, want had ergens gelezen dat veel vrouwen een soort paniek krijgen bij de laatste centimeters...
en nog geen 10 minuten later kreeg ik persdrang....
omdat de vk er nog niet was (er was inmiddels al wel een uur verstreken) hebben we opnieuw gebeld.
5 minuten later stond ze voor de deur.
Ik bleek al volledig ontsloten....
Ze pakte gauw haar spullen en belde de kraamzorg, want dat hadden wij nog niet gedaan.... en ik mocht gaan persen.
Na een kwartiertje persen zag ik dat het kruintje wel erg lang bleef staan, (manlief duwde mijn kin zo diep naar mn borst dat ik goed uitzicht had op de geboorte van mn kind ;-) ) De vk besloot me te verdoven (ik denk voor een knip), maar toen ze vervolgens met de doppler luisterde hoorden we het hartje niet meer zo goed. Ik kreeg dan ook de opdracht om bij de volgende perswee alles te geven, omdat ze eruit MOEST...
dan realiseer je wel dat je er niet ongeschonden uit gaat komen....
maar goed, uit alle macht perste ik en toen lag daar ineens een kindje op mn borst.
Ik was helemaal van de kaart van de adrenaline en de inspanning, dat ik het nog amper geloofde : om half zes eerste pijntje en 6 uur later was daar een kindje...
Mn man die had op een gegeven moment zoiets: wat is het eigenlijk, want we wisten van tevoren niet wat het zou worden.
De VK zei: kijk zelf maar, want die was ondertussen met mij bezig, placenta kwam eraan...
Dus de beentjes wijd en toen bleek het een meisje! (ik heb al die tijd gedacht dat het een knul zou zijn, zat ik er even naast ;-) )
De laatste persactie heeft er bij mij voor gezorgd dat ik een lelijke ruptuur heb opgelopen. (er was geen tijd voor n knip) dus moest er nog gehecht worden.
De kraamzorg was er inmiddels ook, dus die heeft geassisteerd. Man: ik vond het hechten nog bijna pijnlijker dan de bevalling....
Tijdens het hechten hadden we ons meisje lekker bij ons, maar ik was nog helemaal de kluts kwijt (nog steeds een beetje)
Na het hechten mocht ze bij mn man en werd ik onder de douche geholpen. Er werd me gezegd dat ik het beste ook onder de douche kon plassen, maar dat lukte me dus echt niet (ook al voelde ik de aandrang). Dus wilde ik het op het toilet proberen.
Helaas kreeg ik duizelingen bij het afdrogen en viel ik soort van flauw toen ze me eruit hielpen. na een paar dextro's weer overeind gezet en alsnog naar het toilet gegaan, waar ik wel kon plassen, maar helaas opnieuw erg duizelig werd en ineens op bed lag....
De rest van de dag moest ik dus op de po...
kraamzorg ging weg en dan ben je dus ineens met z'n tweetjes in huis, met een klein hulpeloos wurmpje... dat is best heftig! Ik kon niets, en was nog zo slap als een vaatdoek en manlief moest dus alles doen, mij op de po helpen, dochter verschonen en helpen met aanleggen... arme lieve man van me!
En nu zijn we inmiddels alweer bijna 4 weken verder...
De eerste weken waren erg heftig. Doordat ze 2 weekjes te vroeg was en erg klein had ze moeite met drinken aan de borst. te weinig zuigkracht waardoor mijn toeschietreflex ook moeizaam op gang kwam. we hebben veel geworsteld met bijvoeding en kolven. en zo vlogen de eerste weken voorbij.
Inmiddels heeft ze het drinken door, en mijn lijf het produceren, en ze komt goed aan. (ze past eindelijk in maatje 50! )
De nachten gaan prima, ze slaapt al de hele week van 23-5, maar kan soms s avonds erg spoken.
Komende week onze eerste afspraak bij het consultatiebureau, ben benieuwd wat ze zeggen.
Al met al, was het dus een enorm vlotte bevalling, maar ik merk dat ik daar gek genoeg wat moeite mee heb. De bevalling was voorbij voor ik het doorhad dat hij begonnen was... Ik mis mn babybuik, wat was dat gefriemel heerlijk!
En dan kijk ik naar mn meisje als ze op mn borst in slaap valt en dat is dan ook weer zo'n heerlijk gevoel.
Maar oh, wat is het wennen en wat kun je je als moeder onzeker voelen zeg! Dat had ik niet gedacht!
Gelukkig hoor ik van heel veel vriendinnen dat ze dit ook ervaren, en dat maakt het al een stuk makkelijker.
Nieuwe bevallingsverhalen - kim88 - 19-07-2015
wat een mooie bevalling eigenlijk semmie.
Zo super vlot.
en helemaal thuis kunnen blijven.
Heel veel geluk met je gezin.
Nieuwe bevallingsverhalen - shadylady313 - 20-07-2015
Zeker een mooie bevalling meis. Maar wees maar gewoon vooral heel blij dat het allemaal zo goed en snel verlopen is...Het kan ook zo anders!
Nieuwe bevallingsverhalen - Semmie - 22-07-2015
Wat dat betreft is dit inderdaad beter dan een bevalling van 36 uur!
En inderdaad thuis!
bij een volgend kindje (mocht ons dat gegund zijn) zei de vk al dat ze in de achtertuin zullen kamperen...
echt bizar dat het zo snel kan gaan...
de laatste dagen is ons dametje wel flink aan het spoken met krampjes en clusteren, wat ons aardig uitput.
Het hoort erbij, maar wel heftig!
Vandaag is ze tot nu toe superlief, ben benieuwd of dat straks ook nog zo is ;-)
Nieuwe bevallingsverhalen - Laura - 23-07-2015
Wow Semmie, wat een turbobevalling! Hoe gaat het nu met jou? Al een beetje hersteld?
En inderdaad, dat onzeker voelen, ontzettend herkenbaar! Zo'n klein frummeltje, helemaal afhankelijk van jullie. Maar alles wat je met liefde doet is goed :-) geniet van je meisje! En sterkte met het spoken.. Het is soms super zwaar (dat vind ik nu nog steeds, niet eens alleen de eerste 3 maanden :p), maar als je dan weer naar die kleine frummel kijkt maakt dat een heleboel goed..!!
Nieuwe bevallingsverhalen - belle - 24-07-2015
Aaaaawww Semmie, wat een megaheftig verhaal meis!!! Ontzettend logisch dat je hier nog wel ff tijd voor nodig hebt om het te verwerken, tsjong jonge zeg.... Ik word er zelf al bang van als ik die heftige momenten zo lees...... pffffff wat retestoer dat je er zo doorheen gevochten hebt!! Nogmaals: apetrots ben ik op jou hoor ;-)
En wat een lief klein poppetje, en als ik dan lees over een maatje 44...... wat n ieniemienietje, hihi aaaawww melting overhere..........
Ik ben enorm blij om te lezen dat t allemaal de goeie kant uit lijkt te gaan nu, het blijft nog heel lang wennen hoor, ik voelde me heel eerlijk pas naar zo'n 10 maanden een beetje enigzins 'normaal' ;-) Dus t is echt waar wat ze zeggen: 9 maanden op, 9 maanden af hihi....
Mocht er wat zijn Semmie, altijd welkom om te spuien hoor, t is niet niks.... Ondertussen na alle kraamvisites gaat iedereen weer door met zijn leven, maar voor jou blijft dat eerst anders voelen, niet op een verkeerde manier hoor, maar wel idd errug uitputtend, dus erg herkenbaar.... Ooooeehhh en ja dat je je mooie buikie mist en de gezelligheid daarbinnen... och meis I know what you mean..... ik mis het nog steeds hoor, laten we maar hopen dat ons dit grote wonder nogmaals gegund is en dat we der nog een keertje van mogen genieten ;-)
Hoe gaat het vandaag met jou en kleine ieniemienie schattie? Denk aan jullie hoor heeuuull veeeuulll xxxxxx en liefs.....
Nieuwe bevallingsverhalen - Anna77 - 06-08-2015
Semmie, gefeliciteerd nog!! Wat een turbo bevalling. Fijn dat je meisje het goed doet, en hoe herkenbaar dat je zo onzeker bent in het begin. Vertrouw op je moedergevoel, je doet het geweldig!
Nieuwe bevallingsverhalen - Marijke1981 - 02-02-2016
Wat een rust hier.
Ik zal mijn turbo bevalling maar eens vertellen. Mooi op mijn eerste werkdag nog even over na te denken.
31 oktober uitgerekend en ook bevallen. De weken ervoor veel voorweeen twee x gestript. Niet echt effect behalve een nacht vol met weeen en die net zo hard dat ze kwamen ook weer stopte.
31ste om 12 uur even langs me broer die was aan het verhuizen. Even bakkie gedaan. Me moeder zei nog zo je harde buiken duren wat langer. En ik zo van nou mam dat valt wel mee duurt toch nog heel lang. Om 3 uur erg moe dus dacht laat ik even in bad gaan. Om half 4 dacht ik goh die harde buiken komen best regelmatig. En ik vond het wel irritant maar niet pijnlijk. Dus ik gaan timen. Kwamen mooi om de vijf minuten en duurde een minuut. Nu moest ik wat eerder bellen dan een uur omdat onze zoon erg laag lag en het de tweede is. Ik eigenwijs pas om 5 uur gebeld. En tussen de weeen door ging het prima. Nog staan wassen stoffen en pannenkoeken gebakken. De vk zei nog nou je bent mij te rustig bel over een uur maar terug. Dus zo gezegd zo gedaan. De weeen kwamen wel sneller om de 3 minuten en ze werden nu wel wat vervelend. Ik moest ff me mond houden en een beetje heup wiegen maar de andere twee minuten gingen fantastisch. Om half 7 kwam de vk en ik had 5 cm. Hup direct naar het zkh. Me hub moest wachten op zijn dochter (mijn bonus dochter van 18 jaar) zei moest komen oppassen op onze andere zoon. Ik met de vk ondertussen naar het zkh. Nergens last van behalve die ene minuut. Gesetteld op de kamer zei ze gaan maar even douchen. Nou onder de douche waren ze een stuk minder leuk. Om half 8 maar ff hub gebeld waar hij bleef. Zijn dochter stond in de file. Uiteidelijk was hij er om iets voor 8. Toen braken mijn vliezen en werd ik gecheckt. Direct van 8 cm naar 10 cm en direct persweeen. Na een lange pers (ging gewoon door met persen) was onze zoon Jaxx er om 20.27. Ging echt heel snel. De persweeeen waren wel echt heel pittig leken ook veel langer te duren, maar dat was dus maar 3 minuten ofzo
. jeetje was helemaal overrompeld omdat mijn vorige bevalling een en al wee was en uiteindelijk geknipt ivm slechte hartslag uk en echt gewoon een hele zware bevalling was. Was dit natuurlijk fantastisch kan niet meer zeggen. Twee uur later waren we weer thuis. Ik ben van 7 tot half 11 in het zkh geweest haha. Goedekope klant.
Achteraf gezien had ik dus al weeen maar zo had ik het dus niet meegekregen. Vanaf half 8 was het pittig en vanaf 8 uur hel, maar jee wat een eitje
. SOrry zo heb ik het echt ervaren. Maar dat is volgens mij ook echt wel een uitzondering. Heerlijk om even op te schrijven. Onze zoon deed het direct perfect en nog steeds. Is echt genieten. Zo kan het dus ook (eerste zoon huilbaby veel pijn rot bevalling en burn out maar ook een heerlijk ventje hoor )
Nieuwe bevallingsverhalen - Mary1986 - 02-02-2016
Marijke,
fijn ook zo'n positief verhaal te lezen :-).
Succes weer met werken, en gefeliciteerd met je zoons verjaardag vandaag...
Nieuwe bevallingsverhalen - Marijke1981 - 04-02-2016
Dank je wel.
Mijn oudste zoon is van 3 januari mijn ticker gaat niet verder lijkt het wel maar thx
Nieuwe bevallingsverhalen - knufknuf - 27-06-2016
hallo meiden,
wat een bijzondere verhalen..
Ik ben net bevallen van ons 2e meisje. Na een eerste heftige bevalling, vlotte ontsluiting maar opwekkers om persweeën sterker te laten worden, vervolgens wat weeën weg moeten puffen om zo meer kracht te kunnen zetten. Kleine ging steeds weer terug naar boven. Geen idee hoe dat kwam. uiteindelijk knip vacuüm en met wat duw en trekkracht is ze te wereld gekomen. Ze was daardoor wel een beetje duizelig en had een slechte start vanwege vocht bij longetjes. Na 2 nachtjes mochten we naar huis met een mooie gezonde tevreden dochter. En dat is het me dan allemaal waard geweest. Veel last van stuitje gehad. ongeveer 2 jaar lang. Hopelijk is het niet gestopt door de zwangerschap en anders hopelijk komt het niet terug.
Maar nu over na een positieve 2e bevalling.
Eerste gedachte bij de positieve test o nee die bevalling??
Aan het einde van de zwangerschap eigenlijk pas een dag voor de bevalling had ik zoiets van kom maar op ik ga ervoor.
En dat gebeurde op 3 juni om 3.00 uur. Pijn in mijn buik. Naar de toilet geweest o nee het zijn toch niet mijn darmen.. om 4.00 uur mijn man wakker gemaakt, weeën kwamen om de 5 minuten dus om 5.00 uur gebeld naar de verloskundige. Om 6.00 uur afgesproken in het ziekenhuis. 6.15 uur 4 cm ontsluiting vliezen gebroken. In bevallingsbad gegaan (was toeval dat ik die kamer kreeg, ook wel een stille wens, had het namelijk niet met VK besproken) De weeën werden snel heftiger maar lag ondanks dat redelijk ontspannen in bad. Toen ik merkte dat ik persdrang kreeg heeft verloskundige nog even gevoeld en ja hoor volledige ontsluiting. Na 10 minuten persen was ze er om 8.20 uur. Dus nog geen 5,5 uur met ziekenhuis ritje van 30 minuten meegerekend. Even gekroeld met de kleine uit bad gestapt. Placenta in bed eruit geperst, paar hechtingen, zelf wat gegeten en gedronken, kleine alvast laten drinken aan de borst, gedouched en om 11.00 uur waren we weer thuis. Heerlijk gevoel maar ook zo onwerkelijk. Totaal anders dan de eerste bevalling.
Terugkijkend naar beide bevallingen had ik de oerkracht tijdens het persen bij de eerste niet. Nu voelde het goed om te persen, lichaam nam het eigenlijk gewoon over ofzo.
Heb wel dagen wat naweeën gehad. En 1 nacht zelfs een uur lang vrij heftig.
Nieuwe bevallingsverhalen - kim88 - 29-06-2016
@knuf knuf dat is idd vlot gegaan zeg. Apart zeker zo snel weer naar huis met de kleine?
En hoe vond je oudste het?
Nieuwe bevallingsverhalen - knufknuf - 30-06-2016
@Kim88
Ja werd toch wel beetje duizelig toen ik naar de auto liep. Misschien toch iets te snel ziekenhuis uitgelopen ;-) Maar wilde graag naar ons andere meisje.
Ze vond het meteen geweldig. Nu nog constant willen kussen. Is niet jaloers, vraagt zelf wel aandacht op het moment dat ze het nodig heeft. Betrekken haar zoveel mogelijk overal bij. Erg leuk zo met 2 meiden.
Hoe gaat het met jou? Ook alweer ver over de helft.