![Zwanger Worden .NU forum [Archief]](https://archief.zwangerworden.nu/images/emerald/logo.png "Zwanger Worden .NU forum [Archief]"){kind=logo}
+- Zwanger Worden .NU forum [Archief] (https://archief.zwangerworden.nu)
+-- Forum: Mama zijn (https://archief.zwangerworden.nu/forum-7.html)
+--- Forum: Bevalling (https://archief.zwangerworden.nu/forum-27.html)
+--- Topic: Bevallingsverhalen (/thread-5188.html)
Bevallingsverhalen - Spring - 08-09-2010
Juist mooi, zo'n uitgebreid verhaal! Ik lees hier met veel plezier mee en vind het erg interessant om al die verschillende ervaringen te 'horen'.
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 08-09-2010
@ claudia!! mooi verhaal... enne juist leuk dat je het zo uitgebreid hebt beschreven!!
ik ben zelf nu 37 weken zwanger en verlang enorm naar me kindje en de bevalling... vind alle verhalen leuk en boeiend om te lezen, moeilijke bevalling of makkelijk!!
Bevallingsverhalen - SelOg - 08-09-2010
Claudia, mooi en gedetailleerd beschreven! bedankt dat je het wilde delen met ons. Ik vind het superleuk en interessant om de bevallingsverhalen van andere dames te lezen!
Bevallingsverhalen - Mar22 - 09-09-2010
Claudia goed idee, ga mijn verhaal ook eens opschrijven!
Bevallingsverhalen - Mar22 - 09-09-2010
Hier mijn bevallingsverhaal:
Op 11 oktober was ik uitgerekend, op de dag dat ik 38 weken was verloor ik s'morgens de slijmprop. Daarna best een beetje hyper de pieper want het kan een teken zijn dat de bevalling binnen nu en kortte tijd zou beginnen! Die zondag overdag wat lichte menstruatie krampjes gehad. Van zondag op maandagnacht kreeg ik regelmatige krampen, maar dat heeft niet doorgezet.
Die maandag nergens last meer van gehad, dus ik dacht dat het nog wel een poos zou duren! Van maandag op dinsdagnacht moest ik eruit om te plassen, ik was net mijn bed uit toen mijn vliezen braken! Joepie het zou toch beginnen! Dit was om 3.30 gebeurd, daarna kreeg ik vrij vlot al weeen, en die kwamen ook al vrij vlot om de 3 minuten. Vriendlief de vk gebeld en die kwam om 5.30, na het toucheren bleek ik 2cm te hebben en verloor ik de rest van het vruchtwater, jeetje wat een tsunami
ik bleek dus erg veel vruchtwater te hebben wat je aan mijn buik ook wel kon zien!De vk vertelde dat ik lekker in bad mocht en onder de douche en dat ze de dienst over ging dragen aan haar collega en dat zij om 10.00 zou komen kijken hoe het ging. Ik moest er op rekenen dat voor iedere cm een uur geld, dus ik zou nog wel een aantal uren bezig zijn voordat ik de 10 cm bereikt had.
Haar raad opgevolgd, in bad geweest, onder de douche, tegen het bed staan en weeen opvangen, weer onder de douche, en heel veel rondgelopen. Op een gegeven moment had ik even moeite met de weeen opvangen, dus ben ik weer onder de douche gegaan. (Ik dacht toen wel "als ik dit nog een paar uur moet volhouden dan wil ik naar het Zh en een ruggenprik
) Dit was rond 9.00, onder de douche kreeg ik ineens drang om te poepen. Kon het niet tegenhouden, leek wel of mijn lichaam het van me overnam. Snel vriendlief geroepen, en die heeft de vk gebeld. Eerst twijfelde ik nog, zal dit wel persdrang zijn? Dit is mijn eerste dat weet ik toch niet? Zodadelijk komt ze en blijkt er niks aan de hand te zijn? Ze was in de buurt dus ze kwam er meteen aan, en vriendlief moest de kraamzorg bellen dat er nu iemand moest komen. Ik dacht nog "nu? Maar het duurt toch nog een paar uur?"
Ik lag goed en wel net weer op bed toen de vk kwam, ze toucheerde me en ik bleek dus al op een randje na 10 cm te hebben! Wooww dat ging snel dacht ik nog!
Toen moest ik op mijn zij gaan liggen, mocht niet persen, om zo het laatste randje weg te puffen. Nou als je eenmaal drang hebt dan kun je het niet tegen houden. ( voor de mensen die persweeen hebben, sommige hebben dat niet ). Om 10.00 mocht ik dan eindelijk gaan persen.. Nou ik ga er geen doekjes om winden of het mooier maken dan het is. Ik vond het verschrikkelijk, ik bleek een smalle en stugge bekken te hebben en de beeb kon er niet door, na een aantal flink persen besloot de vk om een knip te zetten. Dit hielp eerst ook niet, en toen ik al een half uur aan het persen was moest de kraamhulp op mijn buik gaan mee drukken om zo te helpen. Dat is eigenlijk een beetje langs mee heen gegaan, en ik kon alleen maar denken "ze moet eruit, ze moet eruit" en toen stond het hoofdje. Erg pijnlijk ( alsof je doos in brand staat ), ik mocht niet verder persen omdat de beeb de navelstreng om haar nekje had en ze moest helpen om te draaien ( schrik ). En toen 1 keer nog persen, was het mooiste liefste geweldigste meisje van de wereld geboren
Op 29-09-2009Fenna 48 cm en 3210 gram..... En hoe cliche het ook klinkt, het is echt waar! Je bent meteen de pijn vergeten..
De placenta kwam er binnen 5 minuten uit, heb alleen toen wel veel bloed verloren. Zat net op het randje dat ik niet naar het Zh hoefde. Met 1 liter bloed verloren moet je naar het Zh en ik zat aan de 800 ml.
De bevalling is me heel erg meegevallen. Ik ben er ook in gegaan met de gedachtte "dat het pijn doet dat is zeker, maar het moet"
De vk gaf me na de bevalling nog een compliment, dat ik zo rustig was gebleven en het goed had gedaan en dat bij een 1e kindje en thuisbevalling. Het was er eentje volgens het boekje zei ze!
Tja en dat Fenna er niet door wilde dat was even vervelend en hard werken maar niks aan te doen, en met een 2e is de gang in ieder geval al vrij gemaakt
Nou dit was dus mijn, positieve bevallings verhaal!
Liefs Mar
Bevallingsverhalen - Tinkerbell79 - 09-09-2010
Super leuk dames om jullie verhaal hier eens te lezen....ik heb een ks gehad, dus ietsie anders gegaan ;-)
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 09-09-2010
klinkt goed mar!! leuk om te lezen...
Bevallingsverhalen - Mar22 - 09-09-2010
Yeah en dat in 7 uurtjes tijd
Bevallingsverhalen - cindy85 - 09-09-2010
@ Mar, klinkt wel als een hele goede bevalling!
Bevallingsverhalen - cindy85 - 09-09-2010
Ik kopieer hier vlug even mijn bevallingsverhaal (ingeleid), wat ik -achteraf gezien toch
![[Afbeelding: icon_e_wink.gif]](http://www.zwangerworden.../images/smilies/icon_e_wink.gif){kind=icon}
- toch wel als erg positief ervaar:Op 2sept heb ik mij om 7u aangemeld op de verlosafdeling, om 7u30 werd een pilletje ingebracht om de baarmoederhals helemaal te doen verstrijken. Om 11u werden mijn vliezen gebroken. Ik werd vervolgens aan de monitor aangesloten om te kijken of de weeën vanzelf kwamen. Om 11u15 kreeg ik een baxter met antibiotica omdat ik drager blijk te zijn van de groep B streptokokken. Om 11u50 werd beslist mij aan het infuus met weeënopwekkers te leggen omdat de weeën niet vanzelf kwamen (ik voelde ze wel lichtjes opkomen maar ze werden niet geregistreerd op de monitor). Om 12u, 12u20 en 12u40 werd het infuus opgedreven en om 12u40 moest ik opnieuw aan de monitor. De weeën kwamen intussen wel op gang en werden pijnlijker maar viel nog heel goed mee. Om 14u30 was er nog steeds niemand meer gekomen om het infuus op te drijven en lag ik nog steeds aan de monitor en moest eigenlijk erg dringend plassen, wat lastig begon te worden met de weeën want ik kon het niet meer ophouden. Ik heb mijn vriend dan iemand laten halen want ik vermoedde al een tijdje dat met de wissel van de shift en de middagpauze ze mij gewoon even vergeten waren. Om 14u40 kwam dan een andere vroedvrouw binnen die wist te vertellen dat de shifts gewisseld werden en het daarom wat lang geduurd had. Toen zag ze ook dat de helft van het spuitje nog niet in de baxter met weeënopwekkers was ingespoten, wat volgens haar meteen verklaarde waarom ik ânog niet tegen het plafond hing van de pijnâ. Vroedvrouw dient meteen het spuitje toe waarna de weeën vrijwel meteen krachtiger worden en meteen om de 6min komen, maar opnieuw niet te zien zijn op de monitor, maar de vroedvrouw ziet (en voelt aan mijn buik) dat ze er wel degelijk zijn. Om 15u20 komt mijn gyn kijken en blijkt dat ik nog maar 1cm erbij heb sinds âs morgens (dus nu nog steeds pas aan 4cm!). Hij brengt opnieuw een pilletje in, ditmaal om de tegenwerking van mijn baarmoeder af te remmen. Volgens hem zou de ontsluiting nu wel heel rap van 4 naar 8cm kunnen gaan. Hij zegt ook aan de vroedvrouw van het infuus zeker om de 15min op te drijven tot ik âoptimale weeënâ heb. Hierna komen de weeën meteen heel hard en om de 2min, soms zelfs meteen na elkaar zonder pauze. Om 16u wordt de monitor losgekoppeld zodat ik kan rondlopen, maar ik kan de weeën helemaal niet opvangen zo want schiet echt in mijn rug (wat wel te verwachten was) dus ben ik weer op bed gaan liggen. Tegen 17u volgt de ene wee de andere op, ze komen nu om de anderhalve minuut en houden een minuut lang aan waardoor ik telkens maar een halve minuut heb om op adem te komen en om de zoveel weeën komen er telkens 2 à 3 vlak na elkaar zonder adempauze. De vroedvrouw stelt voor dat ik in bad ga omdat het de pijn misschien wat zou verlichten. Tegen 17u15 zit ik in bad, het warme water doet wel deugd maar al zittend in bad kan ik de weeën (opnieuw voor mijn rug) niet opvangen, dus ik ben op mijn linkerzij in bad gaan liggen met mijn gezicht naar de muur want wou echt niemand zien tijdens de weeën, zo kon ik me beter op mijn ademhaling concentreren die al moeilijk was door de verkoudheid die nog steeds niet over was. Om 19u werd opnieuw gecontroleeerd: slechts 2cm erbij (6cm nu), dus in de 12u tijd dat ik er was had ik nog maar 3cm ontsluiting erbij . Het idee dat ik nog 4cm te gaan heb en diezelfde pijn nog uren moet volhouden vind ik nu echt ondraaglijk worden en ik informeer maar alvast eens hoelang epidurale nog mogelijk is. De vroedvrouw antwoordt dat het nog steeds kan maar stelt voor om nog even door te bijten tot de volgende check-up en dan afhankelijk daarvan te beslissen. De vroedvrouw is nog maar 10 minuten de deur uit of plots begint mijn buik ongecontroleerd zelf te persen (19u10). Ik vraag vriend om vroedvrouw erbij te roepen, maar hij treuzelt wat want hij denkt dat ik haar om epidurale wou vragen en denkt dat die gekken bewegingen van mijn buik onze baby is die tekeer gaat. Ik maak hem duidelijk dat het persweeën zijn en dit nog veel te vroeg is daarvoor want die kan ik echt niet nog de volle 4cm kan wegpuffen. Om 19u15 komt de vroedvrouw kijken en stelt 8cm opening vast! Dus plots 2cm erbij in 5 minuten! Ik zeg dat ik die laatste 2cm nu ook wel nog volhoud en geen epidurale meer hoef maar gewoon bang ben dat ik op het laatste moment zal blijven hangen op een randje die niet weg wil. De volgende wee begint intussen en ik vraag de vroedvrouw haar handen weer weg te halen want dat inwendig onderzoek is heel onaangenaam tijdens een wee. Maar ze wil voelen wat er gebeurt tijdens een wee. En ik krijg in één wee één volledige cm erbij! De vroedvrouw verzekert me dat dit nu echt niet meer zal blijven hangen en nog heel even de persweeën moet proberen weg te puffen en puft met me mee (wat echt helpt!). Ze helpt me om tussen de weeën door het bad uit te komen en op de verlostafel te gaan liggen terwijl ze een collega om mijn gynaecoloog stuurt. Om 19u25 checkt ze opnieuw: nu nog aan beide kanten een klein randje te voelen. 2 weeën later is dit enkel nog aan de linkerkant een randje, dus de vroedvrouw legt me vlug uit hoe ik moet persen en zegt dat we dat de volgende wee of de wee erop (wanneer ik er klaar voor ben) eens samen zullen oefenen. Ik moet mijn benen optrekken en vasthouden (bed is zonder beenbeugels), diep inademen, kin op de borst en persen terwijl ik traag uitadem en mijn vriend mijn hoofd ondersteund en tegenduwt. Dit moet ik bij iedere wee 3x doen. Als mijn gyn om 19u30 binnenkomt ben ik net bezig met persen. Hij zegt dat ik zo verder moet doen want dat ik het perfect doe en kijkt vlug alle verlosmaterialen op zijn karretje na. Om 19u35 beginnen de emoties mij wat te veel te worden, wat de gynaecoloog blijkbaar meteen opmerkt want hij reageert er meteen op door te zeggen âCindy, het is nu 19u36, ik beloof je dat je vóór 20u je zoontje in je armen hebtâ. Deze uitspraak helpt echt enorm want ik vind meteen de moed weer om verder te persen. Na 3 persweeën hoor ik de gyn iets zeggen van âhoofdjeâ en âschaambeenâ en âniet passerenâ. Plots gaat alles vliegensvlug: het achterste deel van het bed wordt er van gehaald, steunbeugels worden vlug geplaatst, vroedvrouw kruipt bij me op bed, en ik zie de gyn de zuignap bovenhalen. Hij plaatst de zuignap vlug op het hoofdje van de baby (wat erg onaangenaam is!) . Bij de volgende perswee trekt de gyn aan de zuignap terwijl de vroedvrouw op mijn buik zit te duwen en ik daar maar lig te persen. Ik zie de gyn harder trekken aan de zuignap dus ik pers nog wat harder en langer (zelfs 4x ipv 3x) want ik krijg schrik voor het hoofdje van onze baby. Als het persen voorbij is, is het hoofdje er nog steeds niet uit, maar ik voel een grotere druk vanonderen dus ik vermoed dat hij al een heel stuk dichter bij de uitgang is. Bij de volgende perswee trekt de gyn opnieuw aan de zuignap maar neemt plots vliegensvlug de schaar erbij en knipt (wat overigens echt niet pijnlijk is!) maar knipt 2sec later dezelfde knip nog eens verder door. Ik moet nu stoppen met persen want het hoofdje komt vanzelf. Nog lichtjes meepersen en het hoofdje is er eindelijk uit. Nog eens lichtjes meepersen voor de schouders en ik zie mijn zoontje onderaan te voorschijn komen waarop ik automatisch begin te huilen. De gyn reikt me meteen mijn zoontje aan en laat mijn vriend de navelstreng doorknippen. Dan begint de gyn meteen de knip te naaien maar zonder verdoving want hij dacht dat ik epidurale gekregen had omdat de vroedvrouw hem komen vragen was of dit mocht en omdat ik volgens hem zo âstoIcijns kalmâ bleef tijdens het persen, trekken en duwen :-o. na het naaien worden we een uurtje alleen gelaten met ons drietjes. Een uurtje later komt de vroedvrouw helpen om Lucas aan te leggen en laat ons dan opnieuw een klein uurtje alleen. Als ze terug komt, mag ik mij douchen terwijl zij Lucas controleert en weegt en meet en hem dan even bij mijn vriend legt. Na de douche (wat echt enorm deugd deed!) worden we eindelijk naar onze kamer gebracht. Sindsdien heb ik onze kleine man bijna niet meer losgelaten :-D
Bevallingsverhalen - Mar22 - 09-09-2010
@ Jamillah, klopt eigenlijk best snel voor een 1e kindje! Vanaf moment dat de vliezen braken totdat Fenna er was zat er 7 uurtjes tussen, nouja 7 uurtjes en 10 minuten
@ Cindy, zo die laatste centimeters gingen hard bij jou zeg, en gek he als je ineens de drang krijgt om te persen dan weet je het ook meteen! Oerinstinct! Knip dus ook gehad zonder verdoving? Bij mij had ze al verdoofd omdat ze hoopte dat ik dan NOG harder zou persen omdat Fenna er niet door wilde en het dus als een gek zeer deed, damn dat brande zeg! Hihih..
Bevallingsverhalen - jk1988 - 09-09-2010
Wat leuk om al die verhalen te lezen!
Hier mijn bevallingsverhaal:
Zaterdag 5 juni ik was 34.2 weken zwanger en had overdag regelmatig een pijnlijke kramp, s’avonds op tijd naar bed gegaan (rond 22u) en rond 22.30 kreeg ik pijnlijke krampen vrij snel achter elkaar. Ik kon hierdoor niet in bed blijven liggen en ben toen onder de douche gegaan.. de krampen bleven aanhouden en ik ben toen beneden in de woonkamer gaan zitten om het even aan tekijken.. toen ben ik de tijd bij gaan houden en om de 2 a 3 min kwamen de krampen toen had ik wel het idee dat het echt weeën waren.. rond 0.30 heb ik mijn vriend wakker gemaakt en hij heeft het ziekenhuis gebeld.. (ik was eerder die week overgedragen aan de gyn i.v.m. te hoge bloeddruk) we moesten gelijk komen en onze spullen meenemen want de kleine kon weleens geboren gaan worden! Wij schrokken hier behoorlijk van…
Rond 1.30 waren we in het ziekenhuis en toen hebben ze mij aan de ctg gelegd.. hierop waren geen weeen te zien alleen harde buiken. Rond 2.30 kreeg in inwendig onderzoek en bleek 4cm ontsluiting te hebben! Omdat ik 34 weken was gingen ze niet meer remmen en moesten we aankijken of het door zou zetten of dat het af zou zakken en de kleine nog bleef zitten.
Ze hebben ons toen alleen gelaten en rond 4.30 heb ik gebeld omdat de weeën toen erg pijnlijk werden en ik moeite kreeg om ze op te vangen.. opnieuw inwendig onderzoek en 6cm ontsluiting had ik toen.. ik moest toen opnieuw aan de ctg omdat ze de kleine goed in de gaten wilde houden, maar liggend kon ik de weeën nog moeilijker opvangen dus toen heb ik pijnbestrijding gehad via het infuus.. dit werkte heel goed en tussen de weeën door kreeg ik meer rust en kon ik me beter ontspannen.
De tijd ging toen ook snel en voor ik het wist was het 8u en kreeg ik opnieuw inwendig onderzoek, 9cm had ik toen en de vk plaatste een draadje op het hoofd van de kleine om hem beter in de gaten te houden en ze zei dat het nog ongeveer een uurtje zou duren maar om 8.20 kreeg ik enorme persdrang maar omdat de vk ergens ander nog bezig was moest ik de persweeën wegpuffen wat echt niet meeviel en de pijnbestrijding werkte ook niet meer… rond 8.40 kwam ze terug en toen mocht ik gaan persen! Ik vond het best tegenvallen om hierin mee te gaan dus in het begin ging het niet erg vlot.. maar toen ik eenmaal doorhad hoe ik het beste perste ging het snel en om 9.44 is ons mannetje geboren! Ik ben 2 kanten ingescheurd maar heb hier niks van gemerkt.. ook heb ik niet echt “last” gehad toen het hoofdje stond.. het hechten daarintegen vond ik echt verschrikkelijk! Het deed zoveel pijn.
Sem woog 2522 en mocht tot de kinderarts er was lekker bij mij liggen (ongeveer 5 min) het was mega druk op de afdeling dus het duurde vervolgens 1,5u voor ik gewassen werd en na de couveuseafdeling kon dat vond ik wel erg vervelend..
Na 12 dagen mocht hij mee naar huis..
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 09-09-2010
hey JK ik kan me voorstellen dat je schrikt als je merkt dat je te vroeg gaat bevallen... maar 2522 is best een goed gewicht toch voor 34 weken?
gelukkig mocht hij vrij snel mee naar huis!!
Bevallingsverhalen - jk1988 - 09-09-2010
rian, dat is zeker een mooi gewicht voor 34 weken! hij had ook een goede start en score van 9 en 10...
Bevallingsverhalen - Lunanoa - 09-09-2010
JK: Jij ook te vroeg bevallen dus. Ik vergeet het soms ook met ál die meiden op 't forum.
Ik beviel met 34+5 ! Beetje hetzelfde verhaal als jou!
Toen ik voor een extra controle kwam had ik 3 cm. naar het ziekenhuis, aangelegd, vruchtwater gebroken & 4,5 uur later was Owen er al. Hij woog 2950 en een Apgarscore van 9-10-10
Toevallig zeg
Sem heeft het snel gedaan met zijn 12 dagen hoor. Superknap.
Wij mochten na één week precies naar huis.
Bevallingsverhalen - jk1988 - 09-09-2010
lun, ja klopt ook bevallen met 34 weken! Owen had ook echt een heel goed gewicht en een perfecte score!
Jullie mochten ook snel naar huis ja! wel fijn hoor wij moesten sowieso tot 36 weken blijven volgens protocol... we hadden niet verwacht dat het zo snel zou mogen aangezien hij op zondag nog maar de helft van zijn voedingen dronk.. die nacht heeft hij zijn sonde eruit getrokken en is alles zelf gaan drinken! zo'n sterk mannetje!
Bevallingsverhalen - Lunanoa - 09-09-2010
Geweldig man
Knap hé, hoe sterk die kleintjes zijn!
Bevallingsverhalen - terrybear - 11-09-2010
hier mama van twee kids
eerste geboren met 42+4 weken en tweede 40+6
het kwam allemaal zo langzaam op gang familiekwaal helaas
bij de eerste dinsdags na het ziekenhuis gestuurd met 42 weken en wat weeën
de huisarts zei nog vanavond is je kindje er wel
hahahah mooi niet dus
3 maal gel gehad geen enkel resultaat
donderdag avond regelmaat wat buikpijn
vrijdag ochtend spontaan 1 cm
nogmaals gel gekregen en afspraak gemaakt voor inleiden 7.30 uur op zaterdag
s avonds zetten de weeën eindelijk spontaan door en wordt Nigel geboren net voor 7.30
2e bevalling kwam ook langzaam op gang ongeveer 24 uur gedaan over de ontsluiting
maar moet zeggen de uitdrijving viel me reuze mee
ik heb veel ergere dingen meegemaakt
groetjes
Bevallingsverhalen - Monalisa - 12-09-2010
Das dan een troost haha
Bevallingsverhalen - Joya - 21-09-2010
nou een beetje laat maar hier is dan ook mijn bevallingsverhaal.. stond al in 2 topics maar ik vergat het steeds hier neer te zetten
is dus een kopie van een ander topic Op maandag 23 augustus moest ik om 7 uur in het zkh zijn om ingeleid te worden.. die nacht van te voren kon ik niet slapen en om 3 uur ging ik naar de wc en toen ik terug kwam braken mijn vliezen.. een uurtje later kwam de vk langs om te kijken en het vruchtwater was goed.. ik had nog steeds 2 cm ontsluiting en mocht dus gewoon om 7 uur me gaan melden in het zkh.. toen de vk net weg was begonnen de weeën.. ik kreeg ook nog eens enorme honger en om 5 uur zaten we dus al aan de croissantjes uit de oven
om 7 uur kwamen we in het zkh aan (met weeën) en we mochten meteen doorlopen naar de verloskamer.. Daar aangekomen werd ik aan de CTG gelegd om de hartslag van Julian te controleren en te kijken hoe het zat met weeënactiviteit.. Om ongeveer half 9 werd het infuus met weeënopwekkers aangesloten omdat de weeën niet echt door wilden zetten.. Toen kwam het rustig op gang maar werd al vrij snel wat pijnlijker.. Ik had alle weeën die je kan hebben (rug, buik en beenweeën).. Ik ben onder de douche gegaan om vooral de rugweeën op te vangen en dat hielp in het begin nog wel.. later kon ik niet meer zitten of staan dus toen had dat geen zin meer.. Ik heb tijdens de zwangerschap altijd gezegd dat ik de bevalling alleen met mijn vriend wilde doen en niemand erbij wilde hebben.. ik ben ook helemaal geen type om mijn moeder erbij te willen maar rond 12/1 uur heb ik tegen mijn vriend gezegd dat ie mijn moeder moest bellen dat ik wilde dat ze naar me toe kwam.. ik was er zelf verbaasd over maar ik moest haar er gewoon bij hebben..
Rond 2 uur werden de weeën zo pijnlijk dat ik het al bijna niet meer uit kon houden.. dat infuus werd ook steeds wat hoger gezet zodat de weeën sneller zouden komen maar ik wilde toch pijnstilling.. ik had de keuze tussen een morfine prik in mijn been die maar ongeveer 2 uur zou werken en een ruggenprik.. die morfine prik werd afgeraden omdat ze verwachtten dat ik wel langer bezig zou zijn nog dan 2 uur.. ik had op dat moment 4 cm ontsluiting.. ik heb dus gekozen voor een ruggenprik maar moest nog even wachten omdat er niemand was op dat moment die de prik kon zetten.. rond 14.45 kreeg ik dan uiteindelijk de ruggenprik en ik heb me nog nooit zo lekker gevoeld!! ik was aan het lachen en had weer praatjes.. de ruggenprik vond ik heel eng.. heb ook altijd gezegd dat ik geen ruggenprik wilde omdat ik banger was voor de prik dan voor de hele bevalling maar op dat moment interesseerde me dat niks meer.. als ik maar van die pijn af was.. ik voelde geen weeën meer na de ruggenprik en ik ging dus de ctg in de gaten houden maar die registreerde heel slecht.. ik zag dus ook geen weeënactiviteit meer en dacht dus dat er niks meer gebeurde.. Na ongeveer 2 uur bleek dat ik toch 7 cm had.. 3 cm erbij dus!! zo rond half 7 zat er nog een klein randje.. ruim 9 cm dus.. maar de weeën waren ondanks de ruggenprik die nog gewoon in werking was alweer erg pijnlijk.. ze mochten de ruggenprik in principe nog verhogen maar dat wilden ze niet doen omdat ik al 9 cm had en later de persweeën moest voelen.. om 21 uur had ik volledige ontsluiting.. geen persweeën en na even voelen bleek dat Julian nog wat gedraaid en iets te hoog lag (hij was al wel helemaal ingedaald maar lag er dus niet goed voor).. ik had zeer pijnlijke weeën en moest op mijn rechterzij gaan liggen zodat hij zou gaan draaien maar ik kon bijna niet zo liggen.. ik moest die pijnlijke weeën wegpuffen en heb meerdere keren gesmeekt of ze de pijnstilling konden verhogen of dat ik iets mocht gaan doen.. ik voelde me zo machteloos.. het was echt verschrikkelijk.. pas na bijna een uur mocht ik mee gaan persen.. dat was tegen 22 uur.. in het begin was het echt een opluchting omdat ik eindelijk het gevoel had dat ik iets kon doen maar na een uur werd het zo zwaar dat ik echt niet meer kon.. om 23 uur heb ik gesmeekt of ze iets konden doen.. wat dat interesseerde me niet als die kleine er maar uit kwam want ik trok het echt niet meer.. de pijn was echt ondraaglijk en ik had ook eigenlijk helemaal geen persweeën (althans niet herkenbaar zoals veel van jullie beschrijven.. heb overigens niet gezegd dat ik die "poepdrang" niet had en dus maar gedaan alsof dat wel zo was omdat ik anders waarschijnlijk nog langer niks mocht doen.. ik heb overigens wel de hele boel ondergescheten daar maar ook dat boeide me echt niet op dat moment).. er werd me toen verteld dat ze het nog minimaal een half uur aan wilden kijken.. vervolgens (ruim een half uur later) bleek dat ze de overdracht hadden en dat er dus andere artsen kwamen.. die wilden het ook eerst nog eventjes aankijken :S en uiteindelijk werd ook de gyn erbij gehaald.. je raad het al die wilde het ook nog even aankijken.. allemaal wilden ze voelen hoe het persen ging en dat was ook erg pijnlijk.. ik kon het echt niet hebben dat ze dus ook nog met de vingers naar binnen gingen zeg maar want dat deed ook zeer.. al die tijd had ik het idee dat ik niet vooruit kwam.. dat het niet paste zeg maar en dat het hoofdje een stukje vooruit ging en daarna weer net zo hard terug ging.. ze zeiden dat het wel ging maar milimeter voor milimeter.. toen de vk een opmerking maakte dat ze haartjes zag heb ik haar serieus gevraagd of ze die niet kon pakken en kon trekken zo erg was het.. uiteindelijk hebben ze rond 0.00 uur (eindelijk) besloten dat het echt niet langer ging.. ik was al 2 uur aan het persen en was helemaal op.. toen hebben ze de vacuumpomp erbij gepakt.. op dat moment maakte me dat niks uit en hadden ze zelfs een ks mogen doen.. eindelijk hadden ze de vacuumpomp op het hoofdje van Julian gezet en bij de eerstvolgende wee dat die gebruikt kon worden had ik tijdens het persen mijn ogen dicht.. ik heb nog een paar keer moeten persen.. hoe vaak weet ik niet meer.. de laatste keer persen deed ik mijn ogen open en zag ik hoe ze aan het trekken en wrikken was met de vacuumpomp.. ik vond dat zo erg om te zien dat ik echt alles gegeven heb en na een flinke knip en een behoorlijk eind uitgescheurd te zijn werd Julian eindelijk geboren.. dat ging gelijk met flink wat bloed en geen enkele arts of verpleegkundige is er zonder flink wat spetters vanaf gekomen :p ik kan me nog maar weinig herinneren van wat daarna gebeurde.. alleen dat ik zei op het moment dat hij eruit kwam: eindelijk daar is ons mannetje en dat mijn moeder me heel raar aan stond te kijken.. wij wisten dus al vanaf 27 weken dat het een jongetje was alleen dat hebben we tegen niemand verteld :mrgreen:
Julian werd meteen meegenomen omdat hij niet meteen huilde doordat hij bloed en slijm had binnengekregen en helaas kon papa dus niet de navelstreng doorknippen.. gelukkig ging hij al vrij snel huilen.. hij werd meteen bij me neergelegd en ondertussen waren ze mij aan het hechten.. daar zijn ze ruim een half uur mee bezig geweest omdat ik ingeknipt en uitgescheurd was.. letterlijk van voor naar achter dus :S Terwijl ze aan het hechten waren werd Julian meegenomen naar de kinderafdeling.. Tijdens de bevalling was ons al verteld dat hij zeker 3 maar misschien 7 dagen moest blijven.. dat kwam doordat ik tijdens de bevalling koorts had gekregen.. dat kan een bijwerking van de ruggenprik zijn maar kan ook een infectie in de baarmoeder geweest zijn.. ik kreeg tijdens de bevalling meteen antibiotica maar Julian zou uit voorzorg moeten blijven en ook extra antibiotica krijgen.. de placenta kwam trouwens heel makkelijk bij mij.. ik hoefde (bijna) niet mee te persen en ze drukten zachtjes op mijn buik en toen kwam die al.. dat voelde echt heel fijn want het was echt verzachtend.. heel appart.. ik mocht gelukkig 8 dagen in het zkh blijven en op woensdag hoorden we dan ook dat Julian 7 dagen antibiotica zou krijgen.. dat was even een tegenvaller want je hoopt toch dat je lekker snel naar huis kan.. onze kanjer is behoorlijk ziek geweest van de vacuumpomp.. heeft er een hersenschudding aan overgehouden en is een paar dagen misselijk geweest en heeft flinke hoofdpijn gehad.. op donderdag is zijn infuus weg gegaan (dat kastje dan) en had hij een slangetje met een slotje in zijn handje waar de antibiotica met een spuit in werd gespoten.. dat was fijn want nu konden we wat meer met hem omdat hij niet meer aan een kastje vast zat.. zijn voeding werd snel opgebouwd.. hij dronk meteen al goed en zit nu inmiddels op 80cc in 7 voedingen.. er is dus al 1 voeding tussenuit in de nacht.. het gaat dus heel goed met hem!! hij is vandaag wat huilerig.. vandaag zijn we thuis gekomen uit het zkh dus is allemaal wennen voor hem en hij heeft wat last van darmkrampjes.. heel zielig dus maar we knuffelen hem lekker veel en dat vind ie erg fijn
met mij gaat het inmiddels ook beter.. door de vacuumpomp en de zware bevalling heb ik problemen gekregen met mijn blaas.. ik voelde niks meer.. dus ook niet als ik moest plassen dus ik liet alles lopen.. erg vervelend en ook behoorlijk genant maar gelukkig waren de verpleegsters in het zkh heel aardig en ik voelde me wel op mijn gemak daar.. het gaat nu een stuk beter en inmiddels kan ik mijn plas goed ophouden.. moet wel oefeningen doen en als het over 5 weken niet beter is moet ik naar een bekkenfysiotherapeut.. ook heb ik veel last gehad van de hechtingen maar ook dat gaat een stuk beter.. ben nog erg moe maar ik probeer wel veel zelf te doen.. we hebben vandaag 3 uurtjes kraamzorg gehad en morgen ook nog en dan niet meer.. we hebben natuurlijk al een hoop in het zkh gedaan dus het was alleen nog ff voor het opstarten thuis dus wel fijn dat we nog ff wat uurtjes kregen..
Bevallingsverhalen - Monalisa - 22-09-2010
Nogmaals respect schat. Je hebt het heel goed gedaan!
Bevallingsverhalen - Peach - 28-09-2010
Ik lees hier af en toe ook mee, leuk dat jullie je bevallingsverhalen hier opschrijven. Het is zeker bij een eerste kind lastig een voorstelling te maken van zo'n bevalling, ook al heb genoeg gezien en gelezen.
Als ik lees dat het bij sommige echt dagen heeft geduurd, word ik wel een klein beetje bang. Je weet ook niet precies wat voor pijn het zal zijn. Lijkt het op hele erge menstruatiepijn? Dat is de voorstelling die
ik me daarbij maak. Wat ik me ook afvraag: heb je enig besef van tijd als je midden in die bevalling zit? Lijkt het eeuwen te duren of juist niet?
Maar goed, ik blijf gewoon lekker meelezen hier.
Bevallingsverhalen - J_mylove - 28-09-2010
Peach, probeer je vooral niet te druk te maken over je bevalling... Makkelijker gezegd dan gedaan.. maar je weet nooit hoe het zal gaan, ook al heb je 100 bevallingsverhalen gelezen, iedere bevalling is uniek!
Ikzelf ben ingeleid en heb best een hele lange bevalling gehad, op woensdag om 18.00u begonnen en toen had ik inderdaad menstruatiepijn die steeds erger werd. De volgende dag, dus donderdagavond pas, is het echt doorgezet. Hoe de pijn dan is.. weet niet hoe ik dat uit moet leggen. Uiteindelijk is mijn mannetje pas op vrijdagochtend 8.12 uur geboren, dus heb een lange bevalling gehad. Maar ik kijk er erg positief op terug. Toen ik aan het bevallen was heb ik mezelf meerdere malen afgevraagd wáárom ik ook alweer een kind wilde :mrgreen: maar toen hij eenmaal geboren was, zei ik meteen 'zo wil ik er nog wel 6'! Toen mijn bevalling eenmaal doorzette heb ik het echt als een roes beleefd en had ik geen besef van tijd, plaats, mensen om me heen.. Ik was helemaal in mezelf gekeerd... Mijn bevallig leek 5 minuten en tegelijk wel eeuwig te duren.
Mijn ervaring is: ga er 'gewoon' in mee. Hoe meer je je af probeert te zetten tegen je weeen, hoe langer het uiteindelijk gaat duren..
Trouwens, ik vond het herstellen erger dan de bevalling, maar dat komt omdat ik ook maar 1 dag in bed gelegen heb en daarna meteen op en neer naar het ziekenhuis moest omdat mijn ventje daar nog lag. Ik heb 10x liever een bevalling dan nog een keer die kraamtijd!! Dus probeer lekker een aantal dagen heel rustig aan te doen, ook al denk je dat je je weer super goed voelt. Je krijgt anders gegarandeerd een terugslag!
Bevallingsverhalen - cindy85 - 28-09-2010
Ik heb het net als J-mylove ervaren: had ook niet echt besef van tijd, leek inderdaad 5min maar terzelfdertijd een eeuwigheid te duren. En ook ik dacht toen, dit doe ik nooit meer. Maar van zodra ik Lucas bij mij kreeg, waren die lange uren meteen vergeten en dacht ik, zo wil ik er wel nog enkele, (maar niet binnen de twee jaar). En nu heb ik zelfs als eens aan mn vriend gezegd, dat ik eigenlijk niet veel langer dan een half jaar wil wachten om weer zwanger te worden omdat ik dat gevoel nog eens wil meemaken en daar geen twee jaar op kan wachten haha
En inderdaad, de kraamtijd vond ik ook veel erger. De bevalling is wel enkele urenlang hard afzien, maar die heftige naweeën duurden bij mij drie dagen, de pijn van de hechtingen vond ik verschrikkelijk en duurde anderhalve week heel erg en zwakte daarna af. Ik zie nu voor de volgende bevalling dus eerlijk gezegd meer op tegen de pijn na de bevalling dan de bevalling zelf omdat je weet dat daar een einde aan komt binnen dit en enkele uren.... Maar het heeft eigenlijk weinig zin je druk te maken of ongerust te zijn over je bevalling want je weet echt niet wat je te wachten staat, iedere bevalling is gewoon totaal anders.
Misschien nog één tip: op het moment dat je denkt dat je de pijn echt niet meer aankunt, weet dat het dan zo goed als voorbij is en je vlak voor het persen staat
. Mij hebben ze dat tientallen keren verteld maar het is inderdaad ook zo!
Bevallingsverhalen - Lunanoa - 28-09-2010
Bevalling viel hier ook zeer mee. Het is zoiets wonderbaarlijks, je lichaam doet alles zelf... Het is iets natuurlijks echt prachtig. Alsof je het dagelijks doet, je weet gewoon wat je moet doen!
Herstel vond ik ook k*t :$
Bevallingsverhalen - Peach - 28-09-2010
Bedankt voor jullie reacties, daar heb ik echt iets aan.. geweldig. Dit stelt me wel een beetje gerust. Het is absoluut niet zo dat ik er heel erg tegenop zie, het is meer het onbekende denk ik.
Mijn moeder had 2 vlotte bevallingen (geloof iets van 8 uur en 6 uur), dus misschien is het wel erfelijk.
We zijn nu bezig met de cursus Samen Bevallen, hopelijk gaat dat ons ook goed helpen. Verder laat ik het wel over me heen komen.
Jullie hebben er mooie kindjes voor terug gekregen zie ik.:-D
Bevallingsverhalen - SelOg - 28-09-2010
Mama2b schreef:toen de vk een opmerking maakte dat ze haartjes zag heb ik haar serieus gevraagd of ze die niet kon pakken en kon trekken zo erg was het.. ..
Heel erg dit
Ik zie het de VK al doenMaarre, heftige bevalling Mama2B! En ook hier respect dat je het zo goed hebt volgehouden!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 29-09-2010
Peach ik vraag me dezelfde dingen af hoor!ikzelf ben erg bang maar ik weet ook dat dat toch niks opschiet.......soms kan ik wel een huilbui krijgen omdat ik zo bang ben en dingen zeggen als: ik wil niet, ik durf niet......maar ja ik zal wel moeten.Hoop ook idd dat het erfelijk is, mijn moeder heeft er 13 uur over gedaan en heb gehoord dat ze zich als een bikkel gedragen heeft en het allemaal best snel ging eigenlijk.ik ben qua lichaamsbouw ook precies mn moeder dus ik hoop het allemaal maar.....het is nu aftellen hier en ik geef toe dat ik het met de dag enger vind.ik hoop echt dat ik niet in paniek raak.
Bevallingsverhalen - Peach - 30-09-2010
Monalisa, ik snap wel wat je bedoelt. Op zich ben ik er niet echt bang voor, het is meer dat je niet weet wat je te wachten staat. Ik ben blij te horen dat je tijdens het proces niet echt bezig bent met hoe lang het duurt en hoe lang het nog kan gaan duren. Als je eenmaal in die bevalling zit, ga je er waarschijnlijk vanzelf in mee.
Het is gelukkig maar tijdelijk en ook dat gaat weer voorbij, ook aan die weeën komt een keer een einde. Uiteindelijk krijg je er iets mooi voor terug. Ik heb wel vaker pijn/nare dingen meegemaakt en ook die heb ik overleefd, dus dan moet dit ook wel lukken.
Bovendien zijn er genoeg vrouwen die het meerdere keren gedaan hebben, dat zegt ook wel wat. Iedere bevalling is anders en de meeste gaan gewoon voorspoedig. Mensen zullen eerder geneigd zijn hun slechte ervaring te delen dan hun goede ervaring.
Uiteindelijk moet die kleine er toch een keer uit. Zo probeer ik het nuchter te benaderen, anders maak je jezelf gek. Vrouwen zijn sterk, vergeet dat niet.
Bevallingsverhalen - Monalisa - 30-09-2010
Je hebt helemaal gelijk,mooie tekst van je. Ga ik me aan vast proberen te houden.
Bevallingsverhalen - Peach - 30-09-2010
Goed zo!! Ben je al met verlof?
Ik krijg van iedereen het advies mee om (zeker in die laatste weken) volop te genieten en vooral te rusten. Ik hoop dat het jou ook gaat lukken, want het blijft natuurlijk iets heel bijzonders.
Bevallingsverhalen - Monalisa - 30-09-2010
ja heb sinds gisteren verlof en ik ben van plan om nog een flinke schoonmaak te houden hier, volgende week dinsdag komt de vk namelijk voor een intake en ik wil graag netjes en fris erbij zitten.ik ben van plan zondag alle gordijnen te gaan wassen en de ramen te zemen, mijn vriend haalt die uiteraard voor me af!( en hangt ze ook weer trug op hihi) ook gaan we de box in elkaar zetten en de kinderwagen klaarzetten.verder gewoon lekker een fris dweiltje erdoor en de babykamer nog ff een doekje door, die is al schoon, maar dan gewoon nog een keer voor de frisheid!
Bevallingsverhalen - Natascha1982 - 30-09-2010
Wat eigenlijk een perfecte zwangerschap was, eindigde iets minder. Bij de 36 weken echo bleek dat onze uk wat aan de kleine kant was, voor de zekerheid zijn we doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een extra controle, en bleek idd dat hij wat groeiachterstand had. Als je daar eenmaal loopt, kom je er niet meer weg. Verplichtte rust is wat ik opgedragen kreeg en een week later terugkomen. Na een week nog niet het gewenste resultaat, maar niets schrikbarends nog, weer een verplichtte week niksen. De week erop wederom controle, geen voldoende vooruitgang geboekt ten opzichtte van de eerste groeiecho. Dit was dinsdag, vrijdag terugkomen. Ook vrijdag geen verbeteringen. Onze uk zou de 5 pond niet halen en het beste was om hem te gaan halen, want buiten mijn buik kunnen ze hem beter in de gaten houden. Maandag 27 september was het zo ver, 39 weken ver en onze uk zou komen.
Melden om 7 uur in het ziekenhuis, daar krijg je een kamer toegewezen, lekker liggen, en het begint. Nog geen ontsluiting niets, geen weke baarmoedermond, er wordt gel ingebracht om het opgang te laten komen. Gebeurt niets voor me gevoel. Om 12 uur nogmaals gekeken, en idd er was niets gebeurd. Nog een keer gel. De gyn. Gaf al aan dat het hem maandag niet meer ging worden. Dus ja, Fabian ga jij maar de stad in, ga ik lekker relaxen in bad, aangezien we die thuis niet hebben……. En ineens is daar knap…….. jaja vliezen gebroken, terug op bed, 2 cm!!!!!! En daar komt de eerste wee, gevolgd door een weeënstorm van 4 uur. Na de controle bleek ik na 4 uur weeënstorm te hebben gehad niets was opgeschoten, dus alles voor niets. De verloskundige besluit een ruggenprik, want dit houd ik op deze manier geen 20 uur vol. Na 3 x infuus misprikken (leerling, wat ik niet wist) heeft de anesthesist het infuus aangebracht en de ruggenprik gezet. Wat een verademing, voor 3 kwartier!! Daarna kwamen de weeën sterker terug als daarvoor, waadoor ik het idee had dat de ruggenprik niet meer hielp. Toch effe kijken hoever ik was. 9 cm!!! Van 2 naar 9 in nog geen uur. Toen ik dit wist was het een makkie, ik kon de weeën goed opvangen, aangezien ik de weeënstorm gewend was en wist waarvoor ik het deed. Aangezien hij nog niet goed was ingedaald mocht ik zachtjes meepersen. Om kwart over 10 mocht ik echt gaan persen en 19 minuten later was ie er dan: onze Zoon, Onze Mika!!!!!!!!!!! Een score van 10 en de volgende weer een 10. Heel uitzonderlijk volgens de gyn. Na 7 minuten kwam de nageboorte. Maar 6 hechtingen, dus dat valt echt mee. En het verbaasde iedereen, onze zoon was gewoon 2640 gram!!! En geen max. 2300.!!
Vanaf moment 1 doet ie het super, en het resultaat was dan ook dat we de volgende dag lekker naar huis mochten.
Voor degene die nog moeten: ja het doet zeer, maar het is het mooiste wat je kan overkomen en ja je bent het daarna zo weer vergeten!!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 30-09-2010
klinkt wel positief toch? Ja we weten idd dat het zeer doet. Zolang het maar dragelijk blijft ben ik wel tevreden
Bevallingsverhalen - Peach - 30-09-2010
Mooi verhaal met een goed einde; een baby die het beter doet dan verwacht werd. Alles is daarna goed gegaan met Mika?
Bevallingsverhalen - Lunanoa - 30-09-2010
Mooie verhalen hier.
Hier geen ruggenprik maar morfinepomp. Die hebben ze ook 2x misgeprikt. Vond het nog véél zieliger voor Owen, die hebben ze 3 x misgeprikt & heeft 3 weken lang een blauw handje gehad :$
Bevallingsverhalen - Gerjanne1981 - 02-10-2010
Hoi meiden, hier ben ik ook weer eens. Er zijn weer een aantal mooie maar ook heftige verhalen toegevoegd. Respect voor alle mama's hoor!
Ja je weet van tevoren dat het pijn doet, maar hoeveel dat kun je gewoon niet beschrijven. En dat als het hoofdje staat, dat het dan brandt, dat wist ik gelukkig van tevoren wel. En ook ik had op de wc, toen ik moest poepen, zoiets van: de beeb komt eraan! Ik heb zelfs nog gevoeld, maar ja wist ik veel wat ik dan zou moeten voelen. De vk zei dat ik de haartjes had kunnen voelen omdat ik al 9 cm had. Op zo'n moment moet je echt je instinct volgen hoor! Want ik had toen dus al persweeën, blijkt achteraf. Van niks naar 9 cm in 3 uur tijd, pfoeh. Maar goed ik had ook al 2 weken voorweeën gehad dus geen idee hoe lang ik al met ontsluiting heb rondgelopen. Maar vanaf 20u deed het pas pijn en om 00.30u was Vince er al. Het hechten deed mij ook zeer. Ik had er maar eentje, maar toch.
En de pijn vergeet je, dat slijt wel. Het fantastische gevoel als je kleine jongen (of meisje) op je buik ligt, dat is onbeschrijfelijk. En ik zou het zo nog een keer doen! Als het aan mij ligt volgend jaar al weer!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 03-10-2010
wat voel je dan precies als het hoofdje staat? en voel je bij persweeen een hele erge druk op je onderkant dat het net lijkt of bij elke pers je ingewanden eruit komen of is het niet zo erg?ik kan me er niks bij voorstellen namelijjk maar als ik ongi ben voel ik bij wc bezoek bijvoorbeeld ook een pijnlijke druk op mn onderkant als ik kracht moet zetten voor een grote boodschap....( anus, stuitje , geen idee?) maar dat doet tijdens menstruatie ZZOOOOON zeer dat ik me afvraag of dat bij persweeen ook is ? toen ik deze pijn bij mijn ha voorlegde zei hij dat het mijn banden waren maar banden voel je toch niet bij een bevalling of wel?
sorry dat ik ; onzeker kippetje weer met die domme vragen kom afzetten maar ik wil gewoon echt een serieus antwoord erop.....de tijd komt voor mij nu dichterbij en ik vind het al zo eng,.en ik ben het eeuwige gespeculeer hoe het zal gaan voelen gewoon zo zat.....ik denk gewoon af en toe bijna dat weeen beter gaan zijn als persen.....
Bevallingsverhalen - Natascha1982 - 03-10-2010
Met onze Mika gaat het super, hij heeft wat kleine opstart probleempjes, maar we mogen absoluut niet klagen!!
@Monalisa, persweeen voelen aan alsof je moet poepen. Kan er niets anders van maken, ik dacht dat ik moest poepen en zei dat ook, zegt ze nee dat zijn pers weeen, je mag persen, ik zeg nee ik moet peoepen, maar het was dus echt persweeen.
Bevallingsverhalen - Monalisa - 03-10-2010
Dan moet het iets anders zijn, ik vind moeten poepen niet pijnlijk, eerder een signaal om het op een lopen naar de wc te zetten omdat ik het niet meer ophou haha
Bevallingsverhalen - Peach - 03-10-2010
Lijkt me wel een apart gevoel; het idee dat je moet poepen terwijl je eigenlijk iets heel anders naar buiten moet werken.
Heb wel vaker gehoord dat het lichaam er zelf voor zorgt dat de darmen grotendeels geleegd zijn. Lijkt me wel vervelend als blijkt dat je toch moest poepen:oops: Maar ja, de vk/gyn zal wel wat gewend zijn lijkt me.
Bevallingsverhalen - Monalisa - 03-10-2010
ja idd want een baby eruit moeten werken gaat toch anders zijn dan ontlasting dus wel raar dat dat dan hetzelfde gevoel moet geven
Bevallingsverhalen - cindy85 - 03-10-2010
@ monalisa: bij mij gaven die persweeën niet echt hetzelfde gevoel als moeten poepen. Bij mij begon mijn buik gewoon heel heftig vanzelf automatisch samen te trekken en te persen, kon dat gewoon onmogelijk tegenhouden. Kan het echt gewoon niet omschrijven hoe het voelde, maar was echt niet alsof ik naar de wc moest
En ik heb ook helemaal niet gepoept tijdens het persen . (wel lavementje gekregen op voorhand dus dat helpt wel!) Ooh en weeën zijn echt veel erger dan persen hoor. Ik was zó blij dat ik mocht meepersen, op dat moment was de pijn weg bij mij, mee persen deed zo'n deugd!
Bevallingsverhalen - Natascha1982 - 04-10-2010
Zo zie je maar iedereen ervaart het anders, ik vond het persen niet pijnlijk. Nog heel even geduld!!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 04-10-2010
dus komt er dan ook geen druk op je banden?waarom voel je die dan wel zo heavy tijdens het zwanger zijn zeg maar? dan drukt je baby toch ook op je onderkant met het gewicht en het lijkt mij dan dat als je je kleine eruit moet persen dat dat gevoel dan versterlt wordt?
Bevallingsverhalen - Ana - 04-10-2010
Wat fijn om al jullie verhalen te lezen! Ik heb nog even te gaan, dus hoop dat er nog veel verhalen bijkomen.
Ik vond het hele idee van bevallen in eerste instantie best wel eng. toen ik zwanger bleek te zijn, was een van mijn eerste gedachten: ow my, het moet er op een dag ook uit!
Maar dat stukje angst was vooral onwetendheid. Toen ik het onderstaande boek Veilig Bevallen begon te lezen, sloeg het al snel om in "Ow, maar dat kan ik ook".
Misschien een tip voor anderen! ik vind het echt een geweldig boek, nuchter, open, compleet. (Er staan vaak exemplaren op Marktplaats - Beatrijs Smulders heeft ook een boek Veilig Zwanger en Veilig door de kraamtijd)
http://www.kosmosuitgevers.nl/boeken/gezinengezondheid/article1166.ece
Bevallingsverhalen - cindy85 - 04-10-2010
@ monalisa: wou je gewoon nog even zeggen dat je dus helemaal niet bang hoeft te zijn voor die persweeën en vooral voor het persen zelf. Eigenlijk vond ik dat deel - ondanks de zuignap en de vroedvrouw die op mijn buik zat te duwen - best wel een leuk deel van de bevalling. Al die weeën ervoor lig je echt af te wachten en de pijn weg te puffen, maar gebeurt er verder niet veel, dus als ik mocht gaan persen had ik echt het gevoel "eindelijk mag ik mijn kindje eruit laten komen" en dan ga je daar zo hard voor, want je bent dan echt zelf aan het werken om je kindje in je armen te krijgen. Dan kan al de rest je echt niets meer schelen, ik vond dat echt zo spannend dat ik wou dat de persweeën wat rapper op elkaar kwamen zodat ik wat rapper kon werken haha
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 04-10-2010
hier dan mijn bevallings verhaal!
40 weken en 3 dagen zwanger.. de hele dag behoorlijk menstruatie-achtige zeurende pijn in buik, benen en onderrug.. s'middags een deel van de slijmprop verloren! in de gloria! het zou wel eens kunnen gaan beginnen.. s'avonds een warm bad en zowaar voelde ik nu af en toe een soort kramp... waarschijnlijk voorweeen... omdat ik wel het voorgevoel had dat het zou kunnen gaan doorzetten ben ik om half 10 lekker naar bed toe gegaan. en jawel hoor! om 02.00 s'nachts begonnen de weeen.. waren nog goed te behappen en hoefde nog niet echt te zuchten ofzo.. ben nog een uurtje in bed blijven liggen maar kon de slaap toch echt niet meer vatten, om 03.00 mij bed uitgegaan en me met een warme badjas en pantoffels op de bank bevestigd! de weeen kwamen toen zeer regelmatig met zo'n 3 minuten pauze, maar nog niet erg krachtig dus ik heb manlief nog even laten liggen.. ondertussen moest ik heel erg vaak naar de wc en mijn darmen waren dus mooi leeg!
tegen de ochtend rond een uur of 6 werden de weeen wel krachtiger en moest ik ze wel wegzuchten, maar de tussenpauzes werden toen weer langer dus dat schoot niet erg op! om 07.00 ging manlief zijn wekker en heb ik hem verslag gedaan van de nacht... ook maar de verloskundige gebeld die rond half 8 kwam kijken hoe het ervoor stond! pas 1 cm ontsluiting en de baarmoedermond pas 1/2 week... oke.. ik had ergens ook niet anders verwacht.. ze zei dat ze rond half 12 terug zou komen! ondertussen de hele ochtend onregelmatig weeen.. wel goed weg te zuchten.. gewoon kunnen eten en drinken ook tussendoor!
half 12 weer controle.. 1,5 cm en 2/3 deel week van de baarmoedermond... hmmm dit schoot niet echt op! half 4 zou ze terug komen!
ondertussen bleven de weeen hetzelfde en ik kon ze opvangen door voorover te leunen tegen de box of voorover zittend op de bank.. half 4.. de verloskundige weer... baarmoedermond nog steeds niet helemaal week en nog steeds 1,5 cm ontsluiting... dit was balen zeg!! verloskundige zei dat ze vond dat ik het nog tot 8 uur moest aankijken en als het dan nog niet goed oorzette moest ik naar het ziekenhuis.. op advies op mijn linkerzij in bed gaan liggen en afwachten maar!
nou de verloskundige stapte de deur uit en er barstte een weeenstorm los waar je u tegen zegt... zeer krachtige weeen van 2/3 minuten lang met hoogstens 20 seconden pauze.. meestal niet eens... en kwam direct een nieuwe... dit was zwaar, maar het zei me wel dat het nu door ging zetten!! ik werd ook erg misselijk en kotste mezelf helemaal leeg... de weeenstorm duurde en duurde maar... om 19.00 was ik kapot en zei mijn man dat ie de verloskundige maar moest bellen... die kwam dus een half uurtje eerder om 19.30.. 4/5 cm ontsluiting en nu wel een goed weke baarmoedermond! kijk is aan, er zit dus wel schot in de zaak.. maar omdat ik toen dus alles bij elkaar al 17,5 uur bezig was wel behoorlijk uitgeput aan het raken... aangezien we toch poliklinisch zouden gaan bevallen in het ziekenhuis besloten om vast te gaan zodat we daar verder konden kijken ook eventueel pijnstilling enzo..
20.30 aankomst in het ziekenhuis.. weeenstorm ging gewoon door! gynacoloog erbij.. 5 cm ontsluiting.. ze vonden het verstandig dat ik toch een ruggenprik zou krijgen om op adem te komen.. ik vond alles goed op dat moment... eerst moest ik 20 minuten aan de ctg om de conditie van de kleine te bekijken, infuus prikken (wat altijd erg moeilijk gaat bij mij), ondertussen braken mijn vliezen en daarna de ruggenprik.. even voor 22.00 zat alles op zijn plaats en toen ik weer ging liggen had ik toch echt persdrang!! de ruggenprik stond nog niet aan en dat was maar goed ook, want in die laatste 1,5 uur tijd had ik dus volledige ontsluiting gekregen!
even na 22.00 begon ik met persen, dat was fijn zeg!! nu kun je toegeven aan de pijn!! het persen ging me al snel goed af en voor mijn gevoel heeft het helemaal niet zo lang geduurd! om 22.53 kwam onze mooie meid Hailey ter wereld! wow wat een bijzonder moment... 50 minuten geperst dus dat viel me alles mee... ik had zelf het idee dat het 20 minuutjes duurde
na enkele minuten kwam de placenta al naar buiten en kon ik gehecht worden.. maar een aantal hechtinkjes nodig dus de schade viel mee.. wel voelde ik meteen dat ik mijn aambeien behoorlijk kapot had geperst... maar dat was te verwachten.. dat is overigens waar ik nu 4 dagen na de bevalling de meeste last van heb!
Hailey woog 3230 gram en is ongeveer 50 cm lang! omdat we het allebei uitstekend hadden gemaakt mochten we na 3 uurtjes al lekker met zijn 3tjes naar huis toe!
al met al heeft het 21 uur geduurd vanaf de eerste wee en ik kijk er positief op terug!! natuurlijk.. de weeenstorm was zwaar.. maar het is het allemaal waard!!!
hoop dat het niet te langdradig is geweest...
Bevallingsverhalen - Ana - 04-10-2010
Gefeliciteerd Rian!
Bevallingsverhalen - Peach - 04-10-2010
Goed om te horen Rian en nogmaals gefeliciteerd.
Bevallingsverhalen - Ana - 04-10-2010
Ik heb ook een vraagje, hoe is het herstel van ingeknipt/ingescheurd zijn? Doet dan niet elk toiletbezoek onwijs pijn?
Bevallingsverhalen - Fiemo - 04-10-2010
de weeën deden bij mij ook veel meer pijn dan het persen. Wat hier al gezegd wordt, het persen was echt een verademing al kreeg ik mijn kin niet goed op mijn borst om dan ook nog eens mijn benen naar achteren te trekken. Had ik dit van te voren geweten dan had ik het fijn gevonden als mijn vriend achter me had gezeten of gestaan om mijn benen/knieën naar achteren te trekken.
Ik ben een heel klein beetje ingescheurd, meer een schaafwond (terwijl Pip toch 4200 gram was) maar het was zo opgezwollen dat het ergens bij mijn knieën hing. Zo'n gevoel had ik tenminste.
Ik heb echt weeeeeeeeeeeeeeeeken last gehad en plassen en poepen deed ik onder de douche anders ging het echt niet. Ik vond persen (bij het poepen) ook heel eng na de bevalling.
Sorry voor alle details maar ik vond het altijd fijn om alles te horen en niet alleen maar de roze wolkjes hahahaha... :mrgreen:
Bevallingsverhalen - cindy85 - 04-10-2010
plassen heb ik na de bevalling geen probleem mee gehad. En de eerste drie dagen na de bevalling had ik diarree, waar ik trouwens eerlijk gezegd heel blij om was haha. Want inderdaad, dat persen om te poepen is niet zo leuk als je pas bevallen bent. Ik voelde dat echt aan mijn baarmoeder. Na die drie dagen diarree kreeg ik wel heel harde ontlasting, die nu na meer dan een maand eindelijk weer wat normaal begint te worden, maar heeft me wel maar mooi met een aambei opgezadeld, terwijl ik zo blij was dat ik er heel de zwangerschap geen had en bij de bevalling ook geen opgelopen had. Dus misschien een idee om wat laxeermiddel in huis te halen, want ik heb van nogal wat mensen gehoord dat ze hetzelfde probleem hadden als mij...
Die hechtingen deden bij mij wel onwijs veel pijn. De eerste dagen kon ik echt niet zonder pijnstilling doorbrengen want ik kon me gewoon niet bewegen. In en uit bed gaan was een marteling. Dan nog anderhalve week onwijs veel pijn gehad, kon op geen enkele manier zitten. Daarna wel vlug beginnen beteren. Een tip: kijk in het ziekenhuis (als ze je al spoelen) welk product ze gebruiken! Ik heb dan gewoon mijn vriend om hetzelfde product gestuurd naar de apotheek. Zo kon ik mij zelf thuis ook nog wat spoelen, wat toch telkens echt wat verlichting gaf, maar helaas wel niet zo goedkoop, maar had ik er wel voor over hoor!
Bevallingsverhalen - Ana - 05-10-2010
Dank jullie wel voor de antwoorden! Er zijn echt een hoop dingen die je nooit hoort
Ik kan me de pijn bij het plassen misschien een beetje voorstellen omdat ik een keer een heel heftige infectie had waarbij de schaamlippen kapot waren. Echt ellende!
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 05-10-2010
hier weinig last van het plassen.. soms een beetje branderig, maar ik ga meteen de boel met koud water afspoelen met de douchekop! dat voelt heerlijk...
Bevallingsverhalen - cindy85 - 05-10-2010
haha deed ik ook veel, maar dan met lauw water
Bevallingsverhalen - Rian-kippie - 05-10-2010
ik pak koud water, ook lekker voor mijn aambeien!!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 05-10-2010
wordt alweer bijna bang haha.Nog 5 weekjes het komt zoooo dichtbij!
Bevallingsverhalen - J_mylove - 05-10-2010
Niet bang worden hoor Monalisa... Ik moet eerlijk zijn, tijdens het herstel was ik net een oud wijf van 80.. en ik zei 'ik doe dit nóóóóóóit meer'. Nou mijn ventje is nog geen 8 maanden en ik ben alweer 16 weken zwanger van de volgende, haha.
Ik heb (niet om je bang te maken) 6 weken gedaan over herstellen. Maar dat komt vooral doordat ik eigenlijk geen kraamtijd gehad heb doordat de kleine in het ziekenhuis lag. Maar bijv. mijn zus, die liep na 2 dagen de was alweer te doen.. Dus zo kan het ook!
Bevallingsverhalen - Monalisa - 05-10-2010
ik hoop gewoon dat ik de pijn van de weeen aankan en dat de weeen ook voor ontsluiting zorgen die opschieten zodat ik niet uitgeput raak of gebruik moet gaan maken van hulpmiddelen ofzo. das mijn grootste angst!
Bevallingsverhalen - cindy85 - 05-10-2010
@ Monalisa: als ik je een raad mag geven: ga niet te veel piekeren over de bevalling en of je het wel of niet aan zal kunnen. Probeer het gewoon rustig op je af te laten komen, want hoe meer gespannen jij bent hoe meer je baarmoeder ook opspant en de weeën en dus de ontsluiting tegenwerkt en hoe langer het uiteindelijk zal duren. Ik ben er vrij ontspannen in gegaan (heb zelfs zelf gevraagd om het infuus wat hoger te zetten zodat het allemaal wat sneller zou gaan haha), maar ik heb de neiging mijzelf bij pijn helemaal op te spannen waardoor ook mijn baarmoeder wat tegenwerkte. Maar de gyn heeft dan een pilletje ingebracht die de baarmoeder wat moest ontspannen zodat die niet meer zou tegenwerken en de ontsluiting wat zou vorderen. Maar eerlijk gezegd denk ik eerder dat het was omdat het niet te laat zou worden en de gyn niet te laat zou moeten blijven die avond
Bevallingsverhalen - Peach - 05-10-2010
Monalisa, heb je een cursus gevolgd? Mijn vriend en ik doen de cursus Samen Bevallen en daar krijg je ook ademhalingsoefeningen en zo. Hoe suf ik dat ook vind, het is wel goed om te weten wat je kunt doen op het moment dat er een wee komt.
Wat Cindy al zegt, hoe meer je ontspant hoe sneller de ontsluiting zal gaan. Stress zorgt alleen maar voor meer problemen. Het advies wat wij gekregen hebben is: je moet je er niet tegen verzetten, maar er juist in mee gaan en over je heen laten komen.
Ik ben ook erg benieuwd of al die theorie ook in de praktijk zal werken, over een paar weken weet ik het.
Bevallingsverhalen - cindy85 - 05-10-2010
hahha ik had geen zo'n les gevolgd en wist dan ook helemaal niet hoe ik moest puffen. Maar de vroedvrouw heeft ff met me meegepuft om het me te tonen, dus dan ging het wel weer en kon ik het ook.
Bevallingsverhalen - Monalisa - 05-10-2010
ik heb gevraagd om pijnstilling als ik het niet aankan en daar deden ze gelukkig niet moeilijk over.
Mijn menstruaties zijn elke maand een hel dus heftige misselijkmakende buikpijn/kramp enzo kan ik ook nog wel hebben, ik sta elke maand zowat krom en ieder wc bezoek moet ik me soms aan de muren vastpakken en zie ik sterren voor mn ogen van de pijn. dan kan ik ook wel janken maar dan ook ga ik erin mee. Eigenlijk zou ik bevallen dan ook moeten kunnen denk ik maar ja die pijn gaat denk ik weer anders wezen......rottig als je nog geen ervaring hebt:geek:
Nee ik volg geen cursus hihi. lekker eigenwijs he. Maar ik denk niet dat dat puffen en zuchten al te moeilijk moet zijn..
Bevallingsverhalen - Natascha1982 - 06-10-2010
Ik ben ingescheurd en had 6 hechtingen. De eerste 3 x plassen was wat branderig, daarna nergens last van gehad, ook niet met poepen, dit kwam de derde dag goed op gang. Ik spoel het nog steeds na het plassen na met lauw water. Ik moet zeggen ik heb nergens last van en liep vanaf dag 1 alweer rond te sporten in huis. De eerste hechtingen zijn al opgelost, dus het hoeft allemaal niet zo lang te duren. Geef je zelf de rust en de tijd en dan komt het goed.
Bevallingsverhalen - Suuzje - 07-10-2010
Jeetje Natascha, heb net even je bevallingsverhaal gelezen (was even nieuwsgierig omdat jij ook bent ingeleid met gel). Wat onwijs fijn dat het goed aansloeg!!! Mijn ervaring met de gel is helaas wat minder.
Ik werd woensdag opgenomen en er gebeurde, behalve voorweeën en buikpijn niet veel, donderdag na de inmiddels vierde "gift" gel wel. Toen kreeg ik meteen pittige weeën van 1,5 min om de paar minuten, 's avonds had ik om 11 uur nog steeds maar 1 cm. Maar de baarmoedermond was wel week genoeg. De verloskundige wilde me (weer) een prik pethadine geven om de nacht door te komen en dan 's ochtends de vliezen te breken. Maar toen ik weer aan de ctg had gelegen kwam de Gynaecoloog aan mijn bed (dat is meestal foute boel) en die wilde meteen de vliezen breken omdat de baby het niet zo fijn had momenteel. Toen ze dat gedaan had kreeg ik meteen heel veel pijn en bij de tweede "golf" kwam er een stuk placenta mee naar buiten. En dat was dringende reden om me meteen zo snel mogelijk naar de ok te krijgen en een keizersnede te doen. Heel gek, alles ging heel snel en er stonden een hoop mensen om me heen van alles te doen, mij uitkleden, catheter, infuus, bloed prikken. En ik probeerde die weeën te overleven. Daarna in de ok de ruggenprik. En om 23:40 werd hij dus geboren! Ik vond het een prachtig moment! Helemaal gezond en meteen een prachtige score van 9, daarna een 10.
Ik heb het gelukkig niet ervaren als traumatisch, maar wel erg heftig! Ik vond die twee dagen wachten in het ziekenhuis ook erg zenuwslopend. En dat toucheren elke keer... Je ligt eigenlijk op je bed naar de muur te staren tot je weeën beginnen. Niet zo fijn. De wond valt me momenteel wel zwaar. Het gaat ontzettend goed en ik genees ook goed denk ik, maar ik vind het heel erg moeilijk dat ik zo weinig kan doen en dat ik zoveel rust moet nemen. Daar baal ik echt van! Maar ik hoop dat het einde van de week beter gaat.
Bevallingsverhalen - Suuzje - 07-10-2010
Oh ja! Ik moest ook behoorlijk overgeven tijdens de weeën 's avonds. Maar dat luchtte gelukkig wel op.
En geloof me, naar de wc gaan na een KS is ook geen pretje. Mijn onderkant mag dan wel volledig intact zijn, door de morfine krijg je pas na vier dagen aandrang en dan heb je me toch een partij harde ontlasting! Ik heb alles geprobeerd, er ruim te tijd voor genomen, kiwi's, laxo en weet ik het allemaal genomen. Maar ik bleef megakrampen houden en het gevoel alsof er een tennisbal vast zat. Wat de vk aanraadde was om het dus met de hand het eruit te halen...
hock: Whaaaat! Dus sja, op een gegeven moment ben je wanhopig genoeg om het te proberen. :oops: (niet verder vertellen...) Het hielp gelukkig wel! En snel!
Bevallingsverhalen - Natascha1982 - 07-10-2010
Pff Suuzje das idd een heel ander verhaal als dat van mij. Zo zie je maar iedereen reageert er dus anders op en geen bevalling is met elkaar te vergelijken.
Bevallingsverhalen - adniL - 07-10-2010
ik denk dat ik maar het doucheputje gaat vergroten om mijn verharde poepies erdoor te krijgen over een week of wat haha.
ik denk ik plaatjes dat is niet altijd positief met de verhalen hier haha..
maar ik las ergens iets over gel
is dat die dianatal geboortegel? want kan het verhaal dat erbij hoorde niet vinden. :S
Bevallingsverhalen - Ana - 07-10-2010
Gefeliciteerd Suuzje. Heftig hoor maar fijn dat alles goed was met jullie zoontje.
Bevallingsverhalen - adniL - 07-10-2010
hahaha.. was ik ook niet van plan hoor.. maar als ik dit allemaal zo lees dan weet je het allemaal maar nooit waartoe je in staat ben als je net bent bevallen haha lol
Bevallingsverhalen - troetelbeertje85 - 07-10-2010
voor de meiden die nog moeten gaan bevallen..ontspannen is het sleutel woord..echt hoe rustig je de bevalling in gaat hoe beter het is..
ok het is heel moeilijk om te ontspannen,maar mij is het aardig gelukt...
ik beviel van onze zoontje in 6 uur en 4 min maar waarvan ik wel 2 uur lang pers weeen heb gehad,..en ik vond het meevallen allemaal echt waar..
omdat ik zo relaxt was ging alles best vlot...
had zelfs me weeen niet door...ik dacht nog steeds voorweeen te hebben..
bij onderzoek thuis bleek ik al 5a6 cm ontsluiting te hebben.
eenmaal in het ziekenhuis had ik binnen anderhalf uur al volledige ontsluiting..
heb een uurtje me weeen moeten weg puffen want had een harde rand...dat ging redelijk alleen de rugweeen waren vervelend..(heb ook geen cursus gevolgd maar dat puffen gaat vanzelf met behulp van de verpleegster of vk)
heb zelfs van alles nog geprobeerd tijdens de bevalling.de bar kruk op de wc op handen en knieen.
maar uiteindelijk toch gewoon op bed bevallen...
dus maak je niet al te veel zorgen om de bevalling en plan niks want het loopt toch niet zoals je het wil..
laat het over je heen komen en dan heb je voor je het weet je wonder in je armen...
xxx
Bevallingsverhalen - loesje80 - 08-10-2010
Ja, ontspannen is inderdaad wel het toverwoord, al kon ik er zelf het eerste uur helemaal niks mee. op dinsdagnacht (28/9) werd ik om 23.45 wakker omdat mijn vliezen waren gebroken (hoe raar is dat ) dus ik snel naar de wc, weer een plens. Ik mijn vriend geroepen of hij kraamverband wilde zoeken en een schone onderbroek. Nou, ik hoor wat gemopper uit de slaapkamer dat hij slaapt (hij had echt niet door dat er wat aan de hand was, hahaha) De vk gebeld met het feit dat de vliezen waren gebroken en ze zou op woensdagochtend rond 9 uur wel langskomen. Daarna begonnen de weeën en ik had echt GEEN idee wat ik er mee moest. Ze zaten vooral in mijn bovenbenen, ik werd er echt gek van. Dus vriendlief na een uurtje gebeld met de vk dat de weeën een minuut duurde en om de 5 minuten kwamen. De vk kwam rond kwart over 2 en waar ik al heel bang voor was... pas 1 cm ontsluiting Gelukkig had ik echt een super vk, dus zij mij op bed gelegd, meegeholpen met het weeën opvangen en om half 4 is ze weggegaan en ben ik in bed de weeën op blijven vangen. Ik geloof behoorlijk in trance, want besef van tijd was in ieder geval weg. Tot het moment dat ik echt hele erge persdrang kreeg. Ik kon weer niks met de weeën en dacht alleen maar zal je zien, 4 cm ontsluiting en dan al persdrang. Vriendlief weer de vk gebeld (4.45) Gelukkig was ze er heel snel (5.00 uur) En ik bleek geen persdrang, maar al echte persweeën te hebben én 10 cm ontsluiting Snel de kraamzorg gebeld en echt aan het werk gegaan. En om 5.38 onze zoon Gijs geboren... Helemaal gaaf, mooi, lief... smelt :oops:
Ondanks een scheur(tje) met 5 hechtingen is plassen eigenlijk meteen goed gegaan. Al was het naspoelen met koudwater voor mij geen aanrader, lauw water gaat veel beter ;-) Ook mijn ontlasting kwam snel en soepel op gang, gelukkig maar... Maar tja, je doet er weinig aan, of het wel of niet goed gaat....
Bevallingsverhalen - adniL - 08-10-2010
hey loesje.. jou verhaal bevalt me wel (rare woordspeling) doe mij die maar
Bevallingsverhalen - adniL - 08-10-2010
Jamilah schreef:Whahahahahaha...:mrgreen:
Lig hier in een deuk haha..
Ik vond het al zo raar om in de douche te plassen toen hahaha..
ik zie mezelf ook nog niet gaan.. haha.. maar je weet het nooit haha..
Bevallingsverhalen - Ana - 08-10-2010
Klinkt als een fijne bevalling Adnil, wat snel zeg! Was het jullie eerste of was je al eerder bevallen?
En: gefeliciteerd natuurlijk.
Bevallingsverhalen - loesje80 - 08-10-2010
ik was ook heel blij met mijn bevalling :-) De kraamzorg zei tegen het einde van de kraamweek dat ik beter moest rusten omdat ik een prestatie had geleverd, gelijk aan het lopen van een marathon... Nou, doe mij maar mijn bevalling, een marathon red ik nooit :lol:
Het is trouwens ons eerste kindje...
Bevallingsverhalen - adniL - 08-10-2010
Ana schreef:Klinkt als een fijne bevalling Adnil, wat snel zeg! Was het jullie eerste of was je al eerder bevallen?
En: gefeliciteerd natuurlijk.
ik denk dat je die van loesje bedoelt.. ik zit pas op 21 wkn dus voorlopig nog geen bevalling in zicht
vond die van loes wel positief klinken dus die wilde ik alvast reserveren voor mezelf in februari
Bevallingsverhalen - adniL - 08-10-2010
@ loesje ik zie mezelf inderdaad ook eerder bevallen dan een marathon lopen
hahahah LOL
Bevallingsverhalen - Ana - 08-10-2010
Oeps
nou dan wens ik je zo'n bevalling toe Adnil!
Bevallingsverhalen - Joya - 08-10-2010
Peach schreef:Lijkt me wel een apart gevoel; het idee dat je moet poepen terwijl je eigenlijk iets heel anders naar buiten moet werken.
Heb wel vaker gehoord dat het lichaam er zelf voor zorgt dat de darmen grotendeels geleegd zijn. Lijkt me wel vervelend als blijkt dat je toch moest poepen:oops: Maar ja, de vk/gyn zal wel wat gewend zijn lijkt me.
hahahahahhaha nou geloof me ik heb de hele boel onder gescheten daar :mrgreen: maar op dat moment boeit het je echt niet hoor :p
Fiemo schreef:Had ik dit van te voren geweten dan had ik het fijn gevonden als mijn vriend achter me had gezeten of gestaan om mijn benen/knieën naar achteren te trekken.
dit wilde ik ook heel graag maar mocht niet van de vk.. ik moest zelf mijn benen vastpakken en naar me toe trekken zodat ik ook meer kracht kon zetten met het persen..
@suuzje dan gaat het opeens wel heel snel he.. zo lig je te wachten en zo is het opeens een ks.. wel een erg leuke naam voor jullie mannetje :mrgreen: (zie mijn onderschrift :p )
@adnil niet iedereen heeft harde ontlasting na de bevalling hoor
bij mij was het poepen geen probleem.. kwam na een dag al op gang en was heel normaal.. enige probleem daarbij was bij mij dat de wc op de kraamafdeling waar ik een week gelegen heb heel hoog was waardoor ik me niet kon ontspannen.. thuis ging het wel iets beter maar ik heb nu nog moeite met ontspannen op het toilet.. ik kan soms wat langer blijven zitten maar vaak is het zo dat ik na 1 of 2 minuten alweer moet gaan staan omdat het zo veel pijn doet.. ik heb nu ook arnica zalf gekocht op aanraden van de vk maar ik vraag me af of iemand daar ervaring mee heeft.. helpt het echt goed?? en hoe moet ik dat gebruiken want er staat in de bijsluiter dat het voor uitwendig gebruik is :?
plassen was bij mij een groter probleem.. of ook weer niet haha.. ik had namelijk door de bevalling, vacuum en knip+uitscheuren problemen met mijn blaas waardoor ik alles liet lopen.. als ik zat was het goed maar als ik opstond liet ik alles lopen zonder dat ik het gevoel had dat ik moest plassen.. heel genant..
spoelen met water lukte mij niet.. ik ging gewoon een paar keer per dag douchen..
Bevallingsverhalen - Noor - 08-10-2010
Wel even knippen en plakken, maar wil mijn verhaal graag met jullie delen...
Woensdag op donderdag nacht braken dus mijn vliezen. Iets voor half 4 naar de wc geweest om te plassen en nadat ik weer terug in bed lag, voelde ik toch wat nattigheid. Met zo'n half slaperig hoofd dacht ik dat ik niet goed had uitgeplast of niet goed had afgeveegd, dus ik weer mijn bed uit richting wc. Maar goed.... toen ik me dus uit het hoge bed liet glijden, liep het vruchtwater langs mijn benen naar beneden.
Tja, en daar sta je dan. Ongeloof, 2 weken te vroeg en een beetje lacherig richting mijn man die direct klaarwakker was. Heel rustig gekeken hoe het vruchtwater eruit zag en de spullen van de VK gepakt, zodat we ook alweer precies wisten wanneer we moesten bellen enzo.
Vrijwel direct na het verliezen van het vruchtwater kwamen ook de eerste weeën op gang. Menstruatieachtige krampen die al snel behoorlijk pittig werden. Het ging al zo snel dat ik ze ook al snel moest weg puffen. Voor mijn gevoel zat ik binnen no-time op regelmatige weeën om de 3 minuten, dus hebben we tegen half 6 de VK gebeld. Om half 8 zou ze komen en die tijd rustig doorgaan, bij veranderingen bellen. Gek genoeg vloog de tijd voorbij, al duurde het laatste half uur wel wat langer. Iets voor half 8 had ik tijdens de weeën ook al het idee dat ik er 'iets' moest uitwerken. Heel raar gevoel. De Vk heeft meteen gecontroleerd en vertelde ons toen al dat ik 8 cm ontsluiting had. Hoezo snel...
Ongeveer 20 minuten later hield in het weg puffen niet meer. Ook niet raar, ik zat dus ondertussen al op 10 cm ontsluiting en mocht aan het werk. Een hele verademing wanneer je dus mee mag persen al schoot het voor mijn gevoel niet echt op. Ik heb van alles geprobeerd, baarkruk, op de rug en zij op bed, op de hurken... en beetje bij beetje ging het wel de goede richting in. Maar omdat het zo lang duurde kreeg ik na ruim een uur persen nog een kwartier, anders zouden we alsnog inpakken en richting ziekenhuis gaan. De hartslag van de kleine werd allemaal wat trager en ze had het best zwaar daarbinnen. Ergens schiet er dan nog door je hoofd dat je daar dus absoluut geen zin in hebt, maar hoe mak als een lammetje je op dat moment ook bent, ik deed echt alles wat de VK zei. Alles om de kleine gezond op de wereld te kunnen zetten.
Na een nieuwe poging op de baarkruk schoot het uiteindelijk toch flink op. Het hoofdje kwam steeds verder. En na wederom een verplaatsing naar het bed, omdat dat voor de kleine toch prettiger was, is Noor met een knip geboren om 10.10 uur. (Toch iets met 10-10, maar deze bevalt ons beter, )
Het gevoel van ons kindje op mijn buik is zo bijzonder, zo overweldigend, bijna geen woorden voor... Ze is prachtig en het klopt helemaal... Het besef komt op zo'n moment heel langzaam... ik ben moeder van een prachtige gezonde dochter!!
En nu... een kleine week later gaat het allemaal helemaal goed. Noor doet het super, drinkt goed en is een voorbeeldige baby. Ze is wel iets gelig, maar dat moet met het nodige licht ook opgelost kunnen worden. Ze maakt de meeste gekke geluiden en is volop bezig met het trainen van allerlei gezichtsmimieken. Wat ze ook doet, ze is geweldig en we genieten volop van haar...
Met mezelf gaat het ook goed. Ik heb genoten van de rust die me aangeboden werd. Mijn wond herstelt goed, maar is van tijd tot tijd nog wel wat pijnlijk met het zitten. Mijn energie wordt met de dag meer en daar maak ik ook graag gebruik van, heerlijk! Terugkijkend kan ik ook niet anders zeggen dat het me 100 % is meegevallen. Het natuurlijk instinct wat er door je lichaam gaat is fantastisch en helpt je door je bevalling heen. Verder is het cliché ook echt waar. Wanneer de kleine op je buik ligt, ben je alle pijn in een keer vergeten...
Ook met de kersverse papa gaat het goed. Hij heeft me geweldig gesteund tijdens de bevalling en is echt een natuurtalent als papa. Wanneer ik vader en dochter soms zo samen zie, dan smelt mijn hart helemaal... Dat is pas emotioneel... Mijn schatten...
Bevallingsverhalen - Noor - 08-10-2010
Mama2b schreef:ik heb nu ook arnica zalf gekocht op aanraden van de vk maar ik vraag me af of iemand daar ervaring mee heeft.. helpt het echt goed?? en hoe moet ik dat gebruiken want er staat in de bijsluiter dat het voor uitwendig gebruik is :?Hier adviseerde de VK geen zalf te gebruiken maar de Arnica tabletten. Zalf op een open wond raadde ze echt af. (En eigenlijk zeg je dat zelf ook al, uitwendig gebruik.) Ik gebruik de tabletten nu ook en ja ik herstel goed. Blijft natuurlijk altijd de vraag of dat mede door de tabletten komt. Maar goed, valt altijd te proberen.
Bevallingsverhalen - Suuzje - 08-10-2010
Whaaah Loesje, jouw verhaal klinkt echt als een modelbevalling! Wel rot van de beenweeën, die schijnen echt zeer te doen! Maar zo fijn dat het allemaal soepel is gegaan. X
Weet even niet wie het vroeg... maar die gel is dus voor als je baarmoedermond nog niet week genoeg is en nog moet verstrijken. Ze kunnen je dan nog geen infuus geven met weeën opwekkers. En soms komt er van die gel dus ook je weeën op gang.
Mama2b, :-D inderdaad, wat hebben we een mooie naam gekozen hé! :mrgreen:
Noor, jouw verhaal klinkt ook als een mooie bevalling! Alhoewel ik me kan voorstellen dat het persgedeelte wat tegen viel! X
Bevallingsverhalen - Monalisa - 09-10-2010
Mooi verhaal Noor!
Ik heb gister op internet gelezen dat als je moet persen dat je toch een druk op je anus en stuit voelt ( en dat vind ik echt niet fijn hoor want dat voel ik met poepen soms ook) en dat je banden ook nog meer uit gaan rekken maar ik dacht juist dat je dat soort dingen helemaal niet voelde als je aan het persen was?Iedereen zegt dat het een verademing is maar die waanzinnige druk op mn anus en staartbeen als ik krachtzet op de wc ( en dan is het nog niet eens een baby ken je nagaan) vind ik niet aanvoelen als een verademing. Zat gister echt met een vertrokken gezicht op de wc en dacht echt oh jee en straks moet mn kindje eruit en dan wordt die druk zeker NOG erger........pfff daar moet ik echt niet aan denken zeg......
Moet wel zeggen dat naarmate de tijd dichterbij komt ik toch wel nieuwsgierig aan het worden ben hoe het allemaal bij mij zal gaan!Ben wel bang, maar ben er niet constant mee bezig.Maar ik wil het wel meemaken. Ik zal blij zijn als ik straks hier mijn verhaal neer kan zetten. Zal zo'n opluchtend gevoel geven denk ik, het zei positief of negatief. MAar ik wil gewoon mn kleintje zien en het achter de rug hebben wat een lekker idee is dat. Me gewoon niets meer afvragen maar gewoon zeggen: aaahhh dat heb ik nou ook weer gehad
Bevallingsverhalen - Peach - 09-10-2010
Goede instelling Monalisa. Het wordt nu toch echt spannend allemaal.
Ik hoop dat mijn kleintje nog wel even een paar weekjes blijft zitten, zodat ik even op adem kan komen en kan genieten van mijn verlof.
Verder heb ik het gevoel er nog niet klaar voor te zijn, er moeten nog wat dingen gebeuren.
Bevallingsverhalen - adniL - 11-10-2010
hey peach wat moet je allemaal nog doen dan? en volgens mij ben je er nooit klaar voor alleen op een gegeven moment klaar mee haha.. Nog geen last van in de weg zitten de buik en weet ik veel waar iedereen last van heeft op het eind?? nesteldrang geloof ik...
Bevallingsverhalen - Peach - 11-10-2010
We moeten nog wat spulletjes in huis halen, geen hele belangrijke dingen of zo. Het is meer zo dat ik pas rust heb als ik weet dat we alles hebben wat we bedacht hadden.
Verder komen ze donderdag de meubels van de babykamer afbreken en een andere neer zetten. Kleine dingetjes zoals een plankje ophangen, knuffeltjes neerzetten etc.
Ik ga ook mijn ziekenhuistas maar klaar zetten denk ik, daarvoor moet ik ook nog wat nieuwe pyjama's etc halen.
Die nesteldrang heb ik ook wel last van, hihi. Wil graag dat de ramen nog een keer gezeemd worden, dat de tuin helemaal in orde is etc.
Die buik ben ik nog niet zat eigenlijk, is ook niet super groot. Benen scheren, teennagels doen en schoenen/sokken aantrekken lukt alleen niet zo goed meer. Lang van huis weg zit er ook niet meer in, ik word moe en krijg last van mijn rug.
Ik geniet nog steeds van de bewegingen en schopjes.
Het zou echt fijn als ik nog een paar weekjes voor mezelf had en helemaal tot rust kan komen na al die zware maanden van werken. Over een paar weken ben ik er waarschijnlijk wel aan toe.
Bevallingsverhalen - adniL - 11-10-2010
hahaha.. dat klinkt inderdaad alsof je nog wel een paar weekjes rust kan gebruiken.. maar die heb je als het goed is ook nog wel.. je bent pas 33 wkn toch? dus de kleine moet nog min 4 wkn wachten voordat die naar buiten mag haha..
gaat vast helemaal goed komen daaro...
Bevallingsverhalen - Monalisa - 12-10-2010
Ik heb dat rusteloze niet meer zo. ik ben meer al aan de afwerkingen bezig. hoef nu alleen nog mn bed op klossen te zetten en een ziekenhuistasje klaar te maken en voeding en luiers in huis te halen en dat is het. Ben er verder wel klaar voor, alleen nog niet superveel mee bezig.Ik laat me compleet verassen haha.Heb ook best veel verjaardagen in het vooruitzicht, dus de kleine mag nog wel ff wachten met komen hihi.
Bevallingsverhalen - jersey - 14-10-2010
Het schiet al op Monalisa. Goed dat je zo rustig blijft. Mocht je tegen dingen opzien, dan kun je dit een geboorteplan zetten en met je vk bespreken. Mocht je in het ziekenhuis bevallen dan een extra kopie voor de gyn. en verpleegkundige, maar het kan ook zijn dat je vk het daar alvast bespreekt. Succes met de laatste loodjes.
Bevallingsverhalen - SelOg - 16-10-2010
Hallo,
Na alle bavllingsverhalen gelezen te hebben, hier dan mijn bevallingsverhaal:
Op 12 oktober in de middag begon ik last te krijgen van harde buiken. Ik sloeg er niet al teveel acht op. 's Avonds besefte ik pas dat ik die dag de baby veel minder had gevoeld dan normaal. Ook al dacht ik dat het niets was, ik besloot toch om de VK te bellen. Gewoon om gerust gesteld te worden. De VK hoorde mijn verhaal aan en stuurde me door naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje, zodat we er zeker van konden zijn dat de baby het nog fijn had. Al snel bleek dat de harstalg van de baby om de zoveel tijd daalde naar 80 slagen p/s. Het vruchtwater werd gemeten en ook die bleek sterk verminderd te zijn. Na overleg met de gyn, besloot de zkh-VK om me woensdag in te leiden. Er was geen reden tot wachten op de natuurlijke bevalling en wachten zou meer kwaad doen dan goed. Er was wel wat weeen-activiteit, maar de VK zei dat dat meer harde buiken waren en dat ik echt wel zou weten wanneer een wee een wee was.
Een beetje teleurgesteld verlieten we het zkh. We besloten vroeg te slapen aangezien de volgende dag een zware dag zou worden.
3 uur in de ochtend werd ik wakker met wat ik toen dacht harde buiken. Ik heb liggen draaien tot een uur of 4 en toen wilde ik echt uit bed want die harde buiken waren toch echt wel vervelend. Ik ging beneden wat tv kijken en toen dat ook niet echt hielp besloot ik in bad te gaan. Dat verzachtte de pijn wel. Wat ik toen wel besefte was dat die harde buiken van mij ook in bad aanhielden. Toen pas begon ik te denken dat het misschien wel weeen waren.
Inmiddels was het 5:45 en ik lag nog steeds in bad toen mijn man kwam en zei dat het tijd was om ons aan te kleden ( ik heb hem gewoon laten slapen). Om 6:15 ging ik nog even naar de wc en verloor daarbij mijn slijmprop!Hmmm...toch een natuurlijke bevalling dus!!! Mijn gebeden waren verhoord!
In het ziekenhuis aangekomen werd ik aangesloten op het ctg en checkte de vk me inwendig. 2 cm ontsluiting om 7:15. Ze besloot mijn vliezen te breken. Eenmaal gebroken, bleek dat de kleine in het vruchtwater had gepoept. En geen meconium, maar gewone smeuige bruine baby-poep, wat dus betekende dat ook het meconium allang in het vruchtwater was beland. Daarop sloot de VK een draadje op het hoofdje van de baby zodat we de hartslag niet zouden verliezen, wat af en toe wel gebeurde.
Het daarop volgende uur werden de weeen heftiger. Af en toe zelfs zo heftig dat ik moest overgeven. Ik riep de VK en vroeg om pijnstilling. Die wilde eerst even nog een paar onderzoekjes doen voordat ze zouden overgaan op pijnstilling. Inmiddels was het 8:15 en had ik 5 cm ontsluiting. De gyn werd erbij gehaald. Die wilde eerst bloed afnemen van het hoofdje van de baby zodat we er zeker van konden zijn dat zij het fijn had. De gyn zei dat ik me moest ontspannen (= met de billen op behandeltafel blijven )terwijl de 'kijker' ( heeft een trechtervorm) werd ingebracht. Hmm...ontspannen met pittige ontsluitingsweeen...het lukte niet echt, want de ene wee was niet afgelopen of de volgende diende zich alweer aan.
De hartslag van de baby daalde steeds verder en dat gaf de gyn de doorslag om over te gaan op een spoedkeizersnede. Ik werd binnen een mum van een tijd gereed gemaakt voor de OK. Ik werd naar de wachtkamer gereden en daar dienden ze weeenremmers toe. Alleen ze werkten niet...de normale dosis werd twee keer verhoogd. Pas toen ebden de weeen weg.
Toen was het tijd voor de ruggeprik. Ondanks het feit dat het de eerste keer mis ging, viel de ruggenprik me mee, Wat een verademing!!!Ik voelde vanaf mijn buik helemaal niets meer...
Daarna was het vrij snel gebeurd. Ik voelde wat getrek en gesjor. Op een gegeven moment ging er iemand achter me staan die duwde op mijn buik en het volgende wat ik hoorde was: Een meisje!!! ( wisten we al) Daarna hoorde ik het gekrijs van een baby en kreeg ik een minuut later een frutseltje op mijn borst. Ik keek naar de baby en het eerste wat ik zag was dat zelfs haar tranen bruin waren. Mijn hart brak!
Ze werd vrij snel weer weggehaald en ging met mijn man mee, terwijl ik werd gehecht.
Onze dochter woog 3020 bij haar geboorte en was 51 cm lang. Achteraf ben ik zoooo blij dat ik die avond de VK heb gebeld en zooo blij dat zij me heeft doorgestuurd. Ik moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als ik het feit dat ik de baby minder voelde had genegeerd.
Bevallingsverhalen - adniL - 17-10-2010
Sel..
gefeliciteerd met je mooie meisje... en zkr goed dat je naar je lichaam heb geluisterd en heb gebeld.. zo zie je maar dat je op je intuitie af moet gaan..
jammer dat het een keizersnede is geworden maar dat is altijd beter dan dat je kleintje het te moeilijk krijgt..
hoe heet ze??? geniet van je kraamtijd!
Bevallingsverhalen - cindy85 - 17-10-2010
@ selog: wat een verhaal zeg, goed van je dat je op je gevoel bent afgegaan en gebeld hebt! Jammer voor je dat het alsnog met een keizersnee geëindigd is maar je meisje is er nu en dat is het belangrijkste. Herstel je wat goed van de keizersnee? Een dikke proficiat en geniet maar lekker van je kersverse gezinnetje nu!
Bevallingsverhalen - Sanel - 17-10-2010
Dan zal ik de mijne er ook even bijzetten want die is echt supersnel gegaan!!
Zo en hier dan mijn verhaal.
Zoals ik al vertelde verloor ik zaterdagochtend al aardige delen van me slijmprop en had ik aardige krampen die niet vaak kwamen. Net na de middag leken ze wat meer te komen maar helaas zonder regelmaat. Toen ik dacht daar gaat schort in zitten kwamen ze weer om het kwartier. Tegen 24:00 heb ik de vk opgebeld en die zei ga maar lekker naar bed maar ook dat lukte niet. Ik heb me op de bank geinstalleerd en heb lekker de film Oorlogswinter zitten kijken. Ik was er zo in verdiept dat de weeen sneller kwam en tegen kwart over 1 kwamen ze dan eindelijk met 4 minuten. Dus toen begon het pas echt. Vk gebeld om even voor 2 uur en die was er zo. Even kijken en gelukkig al 4 cm ontsluiting. Ze stuurde me naar het zh om daar me vliezen te breken zodat de weeen goed op gang konden komen en de kans op een bloeding te voorkomen. Eenmaal in het zh had ik om half 4 al 7 cm. Zo even in een autoritje 3cm erbij!!! Vliezen gebroken en toen werden de weeen echt veel heviger. Zo had ik ze niet meegemaakt. Op een gegeven moment werden ze zo hevig dat ik ze bijna niet meer kon houden. Ik moest toen nog 1 cm en had ik al persdrang. Zolang ik ze nog weg kon zuchten moest en als ik moest persen dan mocht dat. Op een gegeven moment gaf me lichaam een soort klik en kon ik persen. Na 2x persen was ie daar al!!! En toen was het 05:15. Geen last gehad van het "staan" van het hoofdje. Maar toen het stond kwamen ze erachter dat de navelstreng strak om zijn nekje zat en moest ie al doorgeknipt worden. Dat ging niet vlekkeloos want de vk had de klemmetjes er niet goed opgezet en toen ze knipte schoot de klem los en de streng weg. Gelukkig had ze die snel te pakken en kon ie geboren worden. Hij heeft wel wat opstartproblemen en hebben ze hem even op gang moeten brengen. Hij was aardig blauw en dat heeft even geduurd voordat ie weer bij kleurde. Hij heeft nu nog steeds wat moeite om op temperatuur te komen en is heel moe. Slaapt heel veel nog. Maar we genieten volop. Ik heb nog even lekker gedouchd en mochten we met zn allen om 8 uur weer naar huis. Ik ben nog wat slappig. Gelukkig dit keer niet zoveel bloed. 500 ml dit keer. 1 hechting ook maar die neem ik maar voor lief. Heb daar nog geen last van. Voor Fenna is het allemaal nog even wennen. Ze is wel lief voor Kian maar ziet hem nog als visite hebben we het idee. Haha.
Bevallingsverhalen - adniL - 18-10-2010
Sanel,
gefeliciteerd met je kereltje en wat snel zeg..
geniet lekker van de visite met je kleine meid ;-) Ze heeft vanzelf door dat deze visite nog wel even blijft hangen haha..
Bevallingsverhalen - Sanel - 18-10-2010
Ondertussen gaat het prima hoor. Verhaal was gekopieerd. Fenna is heel lief met haar broertje.
Bevallingsverhalen - Snow - 18-10-2010
Sane; mooie bevalling. wel vervelend van die navelstreng en dat Kian blauw etc was. Overdag waren die weeen wel te doen? omdat het 's morgens al wat begon..?
Bevallingsverhalen - Sanel - 18-10-2010
Ja prima hoor. Waren meer krampen als echte weeen. Om 01:15 voelde ik het verschil wel. Haha. Ik had in de middag ook gewoon nog visite van me vader en later een vriendin met kindje. Haha. Hadden niets in de gaten.
Bevallingsverhalen - Snow - 18-10-2010
ooh dat is wel fijn!!!
hoe vind Fenna het nu? al 'normaal?' en ;s nachts; wordt Fenna wakker van Kian>?